Tour de Fr..... Veluwe

Wow wat een dag was het vandaag. We worden wakker met een onbewolkte hemel. We besluiten laat in de middag een bezoek te brengen aan het Nationaal Park De Hoge Veluwe.

Eerst fietsen we weer een rondje van 35 km van Eerbeek, via Loenen weer terug naar Eerbeek. Heerlijk door de bossen en over de heide. We lunchen in Loenen en dan rijden we weer terug naar de bungalow. Een geweldige route.

We gaan heerlijk in de tuin bij onze bungalow chillen. Zalig die zon op je bolletje. Dan zetten we de fietsen achterop de auto.We rijden naar de Posbank. My o my, wat is het hier druk. We genieten van de prachtig bloeiende heide. We lopen een stukje naar beneden om te kijken of we zwijnen of herten zien.

Iedere keer als we hier met Lorèn zijn, zien we herten en zwijnen op dezelfde plaats. Vandaag houden de zwijnen zich schuil en zien we alleen een paar herten. Prachtig.

Dan rijden we naar Hoenderloo naar de ingang van het park. We halen de fietsen van de auto’s en beginnen onze route. Bij een wildscherm zien we vele herten en reeën. Wat geweldig. Dan besluiten we te gaan eten. In het parkrestaurant kiezen we alle vier iets lekkers uit en hopen dat alles heel snel gebracht wordt. We hebben haast.

Na de overvloedige maaltijd fietsen we het park weer rond. Op de Wildbaanweg zien we weer een observatiepunt. Hier staan zoveel mensen met telelenzen op statieven, hier moet wild te zien zijn. We staan een tijdje mee te turen, maar vooralsnog niks te zien. Als we meerdere mensen zien vertrekken, doen wij dat ook.

Verderop is nog zo’n punt. Daar zien we in de verte wat herten. We fietsen verder en vlak bij de uitgang staan ik weet niet hoeveel reeën. We stoppen en maken ik weet niet hoeveel foto’s. Dan komen er twee logge zwijnen aan. Wat een plaatje zo bij elkaar.

Het park sluit om 20.00 uur. Het is inmiddels al tegen acht uur. Dat wordt nog even flink trappen. Wat een geweldige fietstocht was dit.

Maar het mooiste moest nog komen. Via de Woestehoefweg rijden we weer naar Eerbeek.

We zien een auto stil staan langs de kant van de weg. Of deze heeft pech of....
En ja hoor, wij stoppen ook en langs de kant van de weg zien we weer een vos. Wat een prachtig beest. Chris stopt de auto en ik zoek mijn fototoestel. Ik weet niet waar ik dat ding heb gelaten. Ik stap de auto uit om op de achterbank te zoeken. Dat mooie vosje, kijkt mij zo in mijn gezicht. En als ik mezelf omdraai naar de achterbank waar ik inmiddels mijn fototoestel heb gevonden, neemt hij of zij de benen. Wat een geweldige ervaring.

Dan rijden we weer verder naar Eerbeek, schrijf ik onmiddellijk dit verhaal en geniet nog na van deze fantastische dag.

En later op de avond spelen we nog twee spelletjes en beide keren winnen de jongens. Mij kan het geen donder schelen na het zien van zoveel moois vandaag.

Fietsen naar ome Co

Na het ontbijt doen we eerst boodschappen. Het wordt een zonnige dag, dus vanmiddag weer op onze stalen rossen. We lunchen thuis en om 12.45 uur vertrekken we. De zon schijnt heerlijk.

Via Eerbeek en Loenen fietsen we door de weilanden, langs het kanaal en door bossen naar Beekbergen. We kijken links en rechts maar we zien geen wild. Balen. Na Beekbergen duiken we de bossen weer in naar Hoenderloo. Af en toe flink klimmen, maar met de elektrieke fiets is het een fluitje van een cent.

Wat is dit toch een heerlijke bezigheid. Lekker in de natuur. We stoppen een aantal maal om van de mooie natuur te genieten. En dan zijn we in Hoenderloo. Het leidt geen twijfel dat we langs ome Co gaan. Gelukkig geen lange rijen. Heerlijk smullen van dit verrukkelijke ijs. Dit is pas ons tweede ijsje deze vakantie. Als we in Hoenderloo hadden gelogeerd, hadden we zeker elke dag zo’n versnapering gehaald.

Na deze korte onderbreking vervolgen we onze weg weer. Weer kiezen we de Woestehoefweg. Maar helaas, nog geen eekhoorn te bekennen. Op de Groenendaalseweg hoeven we niet te trappen. Heerlijk gaat dat zo naar beneden. Dan duiken we het bos weer in.

En dan is het nog een klein half uurtje fietsen door de bossen en over de prachtig bloeiende heide. Na 50 kilometer staan we weer voor onze bungalow. We gaan heerlijk chillen en borrelen. Vanavond eten we weer thuis.

Na het eten drinken we koffie en thee. De gevulde speculaas moet op. Dan besluiten we een avondboswandeling te maken. Aan het eind van het park is een camping. En daar achter is een wildscherm. We nemen daar na een flinke tippel, een kijkje. Nog geen dooie vlieg te zien.

Carla ziet een hekje. Daar kunnen we door. Of ‘t mag weten we niet, maar niemand te zien. Als we een tijdje lopen zien we een stel met fototoestel. De man vertelt ons dat verderop een ree met kalf staat. Dus hoppa, wij erheen, dwars door het struikgewas. En ja hoor, de mama zien we niet maar wel het kleine reetje. Wat een poepie. Als hij of zij zich omdraait en ons in de smiezen krijgt, neemt zij of hij het hazenpad. Wat schattig was dit. We lopen weer verder, heuvel op en af, ook van de gebaande paden af, maar helaas. Noppes, nada, niks.

Dan gaan we weer naar de bungalow. Drinken we wat, snacken we wat en spelen natuurlijk weer twee spelletjes.1-1 vanavond. En als ik goed heb geteld staan de meisjes nog steeds voor.

Schoolreisje

Ook vandaag staat fietsen op het programma. We zetten de fietsen achterop de auto en rijden naar Almen. Een geweldig plaatsje in de Achterhoek. Chris en ik hebben daar een paar weken geleden gelogeerd in Landgoed Ehzerwold.

We zetten de auto midden in het dorp en dan beginnen we aan de fietstocht. Hier ook weer landerijen en bossen. We zijn net een uurtje onderweg en Chris die steeds achterop rijdt, stopt. Hij staat tegen iemand te praten. Later horen we dat dit een oud-collega van hem was. Zomaar in de middle of nowhere. Het moet niet gekker worden.

Als we in Vorden zijn zoeken we een restaurant. We vinden er een, Het Meestershuis. Geweldig, ingericht als een oude school. De tafels en stoelen. We kunnen kiezen uit Proefwerkjes, Meesterwerkjes of Klassenwerkjes. We kiezen allevier drie Meesterwerkjes. Je kiest van de kaart drie overheerlijke gerechten. Wat een zaligheid. En we hadden geluk dat de koks geen speelkwartiertje hadden. En de studiedag was gelukkig ook al geweest.

Dan stappen we weer op de fiets. Maar oh nee, het begint te regenen. Poncho’s aan en trappen maar. We hebben nog een ritje van een stief kwartiertje voor de boeg. Gelukkig houden de poncho’s het water goed tegen. Als we weer bij de auto’s zijn wordt de regen minder. Fietsen achterop en dan rijden we weer naar Eerbeek.

Bij ons huis laden we uit. We zijn net op tijd voor de handbalwedstrijd VZV-VOC. Heerlijk, oude tijden herleven.

Om 17.30 uur stappen we weer in de auto om naar Hoenderloo te rijden voor ons diner. Ook nu eten we weer heerlijk. We nemen hier een dessert terwijl we vlak bij ome Co zijn.

Vol gegeten gaan we weer terug naar ons huis. We rijden via Loenen door de bossen. En dan zien we tig zwijnen. We zijn er voorbij gereden, Jon keert de auto en rijdt weer terug. Het lijkt wel of we op de Bow Valley Parkway in Canada rijden.Daar stopten en keerden we ook vaak voor wild. We zien uiteindelijk nog een paar zwijnen. Het zit ons dit jaar echt mee, wat het wild betreft. Prachtig.

In de bungalow spelen we nog een paar potjes Keezen. Ik moet trouwens van de jongens vertellen dat ik verzuimd heb te melden dat zij van de week ook nog twee potjes hadden gewonnen. Bij deze dus!!! En vanavond winnen de jongens en de meisjes allebei een spelletje.

Fietsen, fietsen en nog eens fietsen...

Vrijdag hebben we een route gefietst richting Zutphen. Via allerschattigste weggetjes door weilanden, langs prachtige boerderijen richting de IJssel. Het weer zit gelukkig weer mee. Af en toe een warm zonnetje en niet al te veel wind.

Op een moment hebben we een knooppunt gemist. We stoppen en dan ruik ik een bakkerij. We draaien ons om en zien aan de overkant van de weg een geweldige bakkerijtje met terras.

Hoppa, warme chocomelk (helaas geen slagroom) en appeltaart. We willen voor de lunch broodjes meenemen. Maar de appelflappen zien er zo heerlijk uit. Dus meenemen.

Als we buiten op het terras zitten, gooi ik in de groep dat ze hier ook al gevuld speculaas hebben. Vers uit eigen bakkerij. Lekker voor vanavond bij de koffie. Fietstassen worden volgepropt.

Na deze smullerij fietsen we weer verder langs de IJssel. Zutphen is niet in onze route opgenomen. Maar als we de brug over de IJssel zien, besluiten we het hanzestadje te bezoeken.

Met de fiets rijden we door de leuke straatjes en over geweldige pleintjes met de vele terrassen. We zitten nog vol van de appeltaart, dus de terrassen slaan we over.

Dan gaan we weer terug naar Eerbeek. We drinken wat en dan gaan we naar het dorp voor boodschappen, vanavond eten we weer thuis. Na het eten snoepen we van de overheerlijke gevulde speculaas, kijk ik de handbalwedstrijd VOC-VZV. En dan doen we nog een paar potjes Keesen.

Zaterdag besluiten we met de auto naar Otterlo te rijden met de fietsen achterop. We gaan dezelfde route rijden als de eerste dag van onze vakantie die onfortuinlijk eindigde in het ziekenhuis omdat Carla dacht dat ze haar arm had gebroken.

We parkeren de auto in Otterlo en dan starten we de route. Nu rijden we over de heide en door prachtige bospaden. De heide is prachtig. Het is behoorlijk druk in de bossen. We rijden in Arnhem naar ome Arie van der Valk voor de lunch.

Dan fietsen we naar de natuurbegraafplaats Heidepol waar de broer van Jon een paar maanden geleden is begraven. Wat een prachtige begraafplaats is dit. Erg rustgevend.

Dan fietsen we weer terug naar Otterlo over die mooi heide. We zetten daar de fietsen weer op de auto en rijden dan naar Hoenderloo naar ome Co. We zijn al acht dagen op de Veluwe en we hebben nog geen een ijsje gegeten. Heerlijk zo’n ijsje.

Na deze smulpartij rijden we weer terug naar Eerbeek. In het centrum doen we nog wat boodschappen voor vanavond en dan rijden we weer naar ons onderkomen. In de regen die nu pas uit de lucht komt vallen, halen we de fietsen van de auto’s. Als wede auto’s leeg hebben gehaald is de regen alweer gestopt.

We eten thuis en na het eten kijken we Ajax en bij de koffie smullen we weer van die overheerlijke gevulde speculaas. Als de voetbalwedstrijd is afgelopen spelen we natuurlijk weer een paar potjes Keezen. En weer winnen de meisjes. Geen gein meer an.

Op pad met de boswachter

Woensdag was een beetje een troosteloze dag. Veel wind en af en toe een bui. We gaan naar het dorp boodschappen doen. We gaan vanavond gourmetten. We knallen ons boodschappenkarretje vol met heerlijkheden en rijden terug naar de bungalow.

We maken wat tosti’s en gaan dan wandelen. We nemen de parapluutjes mee, want je weet maar nooit. We lopen via het park zo het bos in. Wat een prachtig gebied. Plots staan we op de mooie bloeiende heide. Wat een kleurspektakel. Dan lopen we weer terug. Af en toe parapluutje op en dan weer niet.

In de bungalow gaan we lekker lezen en de maaltijd van deze avond voorbereiden. Wat een knusse bedoening. We eten weer overvloedig en balen dat de bungalow weer ruikt naar gourmet. Na het eten even Keesen. De meisjes winnen 2 keer en de jongens 1 keer.

Donderdagochtend stappen we weer op de fiets. We fietsen een route van 40 kilometer. Door de bossen, over geweldige landweggetjes en over hele smalle paadjes. Wat geweldig. In Brummen lunchen we bij het Proeflokaal aan het Marktplein. We hebben geluk dat het net 12.00 uur is geweest. We bestellen allevier een twaalf-uurtje. Niet normaal wat allemaal op onze borden lag.

Dan fietsen we weer verder. Aan de rand van een bos zien we weer een ree. We stappen af en als ik mijn fototoestel wil pakken verdwijnt de deugniet het bos in.

Wat een heerlijke relaxte route was dit. Om 15.00 uur zijn we weer terug. We drinken wat en laden de batterijen van de fietsen op. Vanavond gaan we weer fietsen met de boswachter in Otterlo.

De jongens zetten ze de fietsendragers weer op de auto’s en dan vertrekken we met de fietsen naar De Waldhoorn in Otterlo voor ons diner. Carla en ik namen een heerlijk gegrild en goed gekruid Barnevelds kippetje in het hooi. Smullen. De jongens biefstuk pepersaus.

Na het diner halen we de fietsen van de auto’s en begeven we ons naar onze gids voor vanavond. Onze groep bestaat uit 16 personen. We duiken direct het bos in voor een geweldige route. Ook rijden we over de knal paarse heide. We zien herten, reeën en een aantal zwijnen met kleintjes. Op verschillende plekken.

Ook stoppen we bij uitkijktoren Valenberg. Je hebt dan een prachtig uitzicht over het hele gebied. We zagen helaas geen wild. Dan fietsen we weer terug. Inmiddels is het al schemerig aan het worden.

Bij de Waldhoorn zetten we de fietsen weer op dragers. Dan gaan we via Hoenderloo weer terug naar Eerbeek. We nemen nu ook weer de Woestehoefweg. Omdat het pikkedonker is en er geen lantaarnpalen zijn zien we geen wild.

Chris zet op deze pikdonkere weg zijn grote lichten op. En dan in de verte zie ik twee oogjes. Wat voor beest is dit? En dan zien we aan de rechterkant van de weg een vos staan. Chris remt af en dan steekt de vos over, zomaar, geeneens een zebrapad hè. Wow wat geweldig. Even verderop steekt een muis over. Oh, I love de Woestehoefweg.

Om bijna 22.00 uur zijn we weer in ons onderkomen. Even deze geweldige dag evalueren en plannen maken voor de volgende dag. Oh life is good!

Wildspeuren

Na het ontbijt trekken we er weer op uit met de fiets. Ditmaal rijden we een rondje Eerbeek, Brummen, Beekbergen, Hoenderloo en weer terug naar Eerbeek. Wel een rondje van bijna 50 km. Het weer is rustig, bijna geen wind en nog geen regen.

Buienradar gaf aan dat er rond 14.00 uur een buitje kon vallen. We vertrekken om 10.00 uur en verwachten om 14.00 uur weer terug te zijn. Ook nu is het weer een heerlijke fietstocht. Eerst een eind langs het Apeldoorns kanaal met wind mee. Beter!

Als we door Beekbergen gereden zijn duiken we het bos in. Af en toe klimmen maar meestal bergafwaarts. Dat gaat supersnel. We kijken links en rechts, maar van wild is niks te bekennen. We balen als een stekker. We rijden natuurlijk op een fietspad waar meerdere mensen gebruik van maken. Tja en dan neemt het wild de kuierlatten.

We komen in Hoenderloo aan. Lunchtijd! We staan bij het Pannekoekenhuis (ik weet dat het pannenkoeken moet zijn, maar dit is de eigen naam van het restaurant). Nog net niet open. We wachten 10 minuten en dan kunnen we uitkiezen. Jammie.

We besluiten niet naar ome Co te gaan en we balen eigenlijk dat het volgende stuk van de route over de Woestehoefweg gaat. Niks aan met die auto’s langs je. Maar dan gebeurt er iets.

Ik zie een wild zwijn aan de rechterkant lopen. Ik roep alleen maar zwijn en we stoppen allemaal. Wow, niet een, maar meerdere met kleine biggetjes. Wat geweldig. En dan zien we ineens een roedel herten voorbij komen. Het moet niet gekker worden. Zo zie je jaren niks en nu heel veel.

Na tig foto’s en filmpjes rijden we weer verder. En weer zien we zwijnen en een reetje. Waarschijnlijk is het dezelfde groep zwijnen. Maar dat maakt ons geen donder uit. Ademloos blijven we minutenlang kijken. Ik ben helemaal euforisch. Mijn dag kan niet meer stuk.

Vrolijk rijden we verder. En dan begint het te sputteren. De walgelijke blauwe poncho’s aan en gaan met die banaan. Het kan mij in ieder geval geen zak schelen dat het regent. Ik kan mijn geluk niet op.

En terwijl ik nageniet van deze heerlijke tocht, stopt de regen alweer. Bij de bungalow zetten we de fietsen neer en dan gaan Carla en ik boodschappen doen. Vanavond eten we thuis. Na de overvloedig maaltijd van gisteren is het even pas op de plaats.

‘s Avonds Keesen we weer. En of het door de medicijnen van Jon komt weten we niet, maar de jongens winnen twee potjes. Morgen moet Jon maar even naar de dopingcontrole.

Hiep hiep hoera, er is er eentje jarig....

We hebben een jarige. Jon verjaart. In de ochtend regent het een beetje. We doen de boodschappen en halen taartjes. In de bungalow smullen van deze traktatie. Het is al een tijdje droog en om 12.00 uur fietsen we weer een heerlijke route.

We fietsen van Eerbeek naar Loenen en weer terug naar Eerbeek. Toch zo’n 40 kilometer. We passeren ook de watervallen van Loenen. Toevallig hebben we daar verleden week een middag gezeten met Lorèn En de week daarvoor met Alies en Lorèn. Ze hebben daar heerlijk in het water gespeeld.

We fietsen weer langs het kanaal en rijden door de bossen en weilanden. Heerlijk. Als we weer in Eerbeek zijn moet Jon naar de apotheek. Zijn huisarts heeft een recept gefaxt naar de apotheek in Eerbeek. Je moet een lange adem hebben in dit dorp. Ik denk dat we zeker wel een half uur hebben gewacht. En niet omdat er veel klanten waren, maar omdat het werktempo in dit gehucht stukken lager ligt dan in het westen.

Uiteindelijk kunnen we naar het park terug. In de gang staat een fles rode wijn met een felicitatiekaart van Landal. Wat attent. De fles is overigens al naar een uurtje bijna leeg. En ik drink niet mee!

Dan gaan we ons omkleden voor het verjaardagsdiner in Apeldoorn. We gaan naar ‘t Zusje. Al een tijdje geleden gereserveerd omdat het restaurant heel snel vol raakt. ‘t Zusje zit bijna overal in Nederland.

We eten hier heerlijke gerechten en ook de dessertjes zijn verrukkelijk. Als we willen afrekenen zien we een soort taartje met vuurwerk voorbij komen. Een paar tafels verderop is een jarige. En Jon is ook jarig, dus wij willen ook zo’n taartje. En die krijgen we. We krijgen een kommetje met iets er in. We weten niet wat, maar my oh my, wat is dit heerlijk.

Dan gaan we weer naar Eerbeek. We vieren nog een klein feestje en dan moet Jon weer een jaartje wachten op z’n volgende verjaardag.

Zalige zondag

We werden wakker met een knalblauwe hemel. De verwachtingen waren niet al te best. Toch besluiten we weer een fietstocht te maken. We hebben niet voor niks die mooie blauwe poncho’s aangeschaft.

Om 10.00 uur vertrekken we richting de IJssel. Inmiddels is de blauwe hemel veranderd in een behoorlijk wolkendek. Maar de temperatuur is nog steeds goed. De route is ook nu weer geweldig. We zien al heel snel de IJssel voor ons op doemen. We hebben een knooppunt gemist en moeten omkeren. We hebben zeker 5 km voor Jan met de korte achternaam gefietst.

Ineens zien we ons knooppunt. Dan gaan we de rivier over met het pontje naar Oldenburg. Een piepklein tochtje. Dan rijden we over een ellenlange dijk langs de rivier naar Bronckhorst. We hebben wind mee en dat rijdt toch wel zo lekker. Als we van de dijk afgaan, rijden we Bronckhorst in. Chris en ik hebben dit dorp toevallig een week of drie geleden ook bezocht toen we logeerden op Landgoed Ehzerwold in Almen.

We lunchen in dit piepkleine geweldige dorpje en rijden dan weer richting de IJssel. Daar gaan we weer met een pontje de rivier over. En ondanks een dik wolkendek is het nog steeds droog.

Dan rijden we weer richting Eerbeek. En plots begint het te spetteren. We stoppen en jippie, we mogen onze regenponcho’s aan. We zijn net twee ANWB-stellen. We hopen dat we Youp van ‘t Hek niet tegenkomen. In een van zijn shows sprak hij hier zijn afschuw over uit.

Na veel gehannes hebben we die dingen aan en eigenlijk vind ik het heel behaaglijk, zo’n eigen tentje over je stuur. Je zweet je alleen rot omdat er geen wind door heen komt. Maar net als ik dit overdenk, is de regen alweer gestopt. Jon en Chris ontdoen zich van hun regenjasjes (ik bedoel de poncho’s hè). Carla en ik houden voor de zekerheid die dingen nog even aan.

Na een rit van bijna 50 km zijn we weer op het park. Sandra (omdat ze dichtbij op de camping zit) en Celeste (omdat zij hier dichtbij woont) komen met hun gezinnen gezellig op bezoek.

Het huisje is gelukkig groot genoeg om anderhalve meter afstand te houden. De hele meute eet hier en na het eten is de rust bij de oudjes weergekeerd. We kunnen weer Keesen. Jammer voor de jongens dat ook vanavond de meisje met 2-0 wonnen.

Het was weer een gezellige dag en naar de weerberichten kijken we niet meer.