mariannebrinkopreis.reismee.nl

Feestje voor de tweeling C&A

De tweeling, Corrie en Annie, in de volksmond ook wel C&A genoemd worden 4 september 85 jaar. Annie is mijn moeder en haar zussie is dus mijn tante.

Op een dag in januari hadden we het erover dat we deze verjaardag speciaal moesten vieren. We kwamen tot het besluit een heel groot huis te huren en met alle (schoon)(klein)(achterklein) kinderen een heel weekend feest te vieren.

Dat werd dus Giethoorn. We gaan daar vrijdag 3 september al naar toe. De tweeling weet niet wat er staat te gebeuren. Mijn broer Dennis heeft Annie gebeld met de mededeling dat ze vrijdag 3 september klaar moet staan met haar koffertje en dat ze drie dagen op pad gaat, met haar eigen (schoon) (klein) en (achterklein) kinderen.

Corrie wordt door mijn nicht Rita opgehaald en zij heeft stiekem al haar koffertje gepakt voor haar moeder. Dus een kwestie van ophalen, de auto instappen en gaan met die banaan.

Wij waren natuurlijk nog in Zuid-Limburg op vakantie. Die hebben we een dag eerder afgebroken om nog e.e.a. te regelen. Wassen, boodschappen doen, etc.

We zijn donderdagochtend bijtijds naar huis vertrokken met eindelijk een wolkenloze hemel. De terugreis ging voorspoedig. Onderweg nog even wat gedronken en gegeten en zonder files waren we bijtijds weer thuis.

Ik schrijf dit bericht donderdagavond. Maar ik kan het pas vrijdagavond, als ik het niet vergeet, plaatsen. Annie leest mijn verhalen namelijk ook. Ze zal haar iPad niet meenemen naar Giethoorn.

Het belooft een hilarisch weekend te worden met allerlei spelen, waaronder een bingo met geweldige prijzen. Petje op en petje af. Mijn achternicht Chanou heeft aan de tweeling laatst allerlei vragen gesteld en dit gefilmd.

Er is een geweldige krant gemaakt, de C&A kroniek. Iedereen heeft hier zijn steentje aan bijgedragen. Hilarisch gewoon.

Zaterdagmiddag hebben we een grote boot gehuurd die ons door Giethoorn zal leiden. Ook dat zal zeker lachen, gieren en brullen worden.

De taarten worden op de verjaardag bezorgd. En in de avond wordt een geweldige bbq gehouden.

Oh wat verheug ik mij erop als de tweeling het versierde huis binnenkomt en niet weet wat hen overkomt.

De meesten waren al in Giethoorn toen de tweeling aankwam. Helemaal verrast. Wat enig die reactie van hen. Het feest kan beginnen.

Cooling down

Voerden we de eerste dagen van deze vakantie het aantal wandelkilometers op, nu zijn we aan het minderen. Vandaag liepen we ruim 7 kilometer. De route begon in Epen bij de ijskraam.

We volgen bijna de hele route langs de Geul. Hoe dichter we bij het geweldige riviertje komen, hoe drassiger de grond. De Geul is ook hier buiten zijn oevers getreden. We zien in afrasteringen van prikkeldraad allerlei rotzooi hangen. We kunnen ons niet voorstellen dat het water hier zo hoog heeft gestaan.

We gaan door steggelkes, langs leuke hekjes en over mooie bruggetjes. Althans, een er van, heb ik jaren geleden in al zijn glorie op de foto gezet. Nu valt hij bijna om. We durven er niet eens met zijn alle tegelijk overheen te gaan.

We houden onze voeten weer niet droog. Ik loop te soppen in mijn schoenen. Het boeit mij niks. Het is hier zo mooi en rustig. Gewoon relaxt. Ik word echt oud!

Via het dorpje Epen lopen we weer richting auto. En dan moeten we weer langs de Herberg De Smidse. Het is tenslotte lunchtijd. Aanvallen dus. We genieten van het prachtige uitzicht en van de lunch.

We rijden naar ons onderkomen om ons te ontdoen van de natte schoenen en sokken. Het is nog vroeg. We besluiten naar Heerlen te gaan om even te shoppen. Als we de auto hebben geparkeerd. Gaan we met de trap omhoog. We weten niet wat zien. De hele benedenverdieping van het overdekte winkelcentrum staat leeg.

Dan lopen we het winkelcentrum uit richting het centrum. Hier is ook veel leegstand. Wat een armzalig centrum is dit geworden zeg. We gaan winkel in en uit en dan gaan we weer terug naar huis. We chillen wat met een hapje en een drankje en dan gaan we naar Mechelen, naar de Chinees.

We kunnen allerlei kleine hapjes van de kaart bestellen. En dat doen we dan ook jammie, jammie!
Volgegeten rijden we weer terug naar ons onderkomen. We gaan voetbal kijken. Vreselijke vertoning. En zelfs de jongens willen liever Tokken. De stand is gelijk aan het Nederlands elftal. Dat dan weer wel, 1-1. De totaalstand is nu dus 18-7.

Gerardushoeve it is…

We doen eerst boodschappen in Vaals. Het is druk in het stadje. Aan de weg naar Aken wordt gewerkt. File dus. Ook omdat er markt is. We vinden in de garage nog net een plekkie voor de auto. Als de boodschappen binnen zijn gaan we weer naar huis.

We kiezen een wandelroute uit. Vertrek in Epen. We moeten de auto parkeren bij de Gerardushoeve.
Dit restaurant kennen we al jaren. Hier kwamen we vroeger al met onze kinderen. Het is al lunchtijd, dus hupsakee, aanvallen maar. We kiezen broodjes en pannenkoeken.

Dan vertrekken we voor een mooie wandeling. We moeten de weg oversteken en via een pad in een weiland omhoog klimmen. En dan bedoel ik echt klimmen. Er komt geen eind aan. Poeh, poeh.

We hebben wel een prachtig uitzicht. We lopen weer verder langs mooie heggen. We heel smal. We moeten onze armen omhoog doen, willen we niet blijven haken met onze kleren in de stekelheggen. We zien mooie boerderijen. Veel koeien en gelukkig niet veel modder.

Dan lopen we het bos in. We houden ons hart vast. We hopen dat de regen hier niet gezorgd heeft voor modderpoelen. Gelukkig is dit niet het geval. Als we het bos uitlopen kunnen we via een weggetje weer een weiland in. We komen dan bij een camping uit.

Hier staan nog maar een paar tenten en caravans. Het is hier een grote blubberzooi. De route geeft aan dat we schuin de camping over moeten steken en dan in de rechterhoek van de camping het weiland in moeten.

Dat doen we dus niet. Hier hebben ik weet niet hoeveel koeien gestaan. Geen grasspriet meer te bekennen. Modderpoeltje. We lopen naar de ingang van de camping en dan zijn we zo weer bij de Gerardushoeve.

De jongens willen Gerardusbier van de tap en de meisjes een ijscoupe. Jammie. We genieten in het zonnetje dat net weer eens is doorgekomen. We hebben hier een prachtig uitzicht. Halverwege de heuvel in een weiland lopen Lakervelden koeien. Helemaal bruin met in het midden een brede witte streep. Op elke menukaart in Zuid-Limburg wordt rundvlees van Lakervelden koeien aangeboden.

Als we uitgesmuld zijn gaan we snel naar ons huis. We gaan heerlijk relaxen in de tuin waar nog net een half uurtje de zon schijnt. Vanavond eten we thuis en na de koffie is het weer tijd voor een paar potjes Tokken. Zo geen zin in!

Maar dat is dus the spirit. Geen zin en dan twee spelletjes winnen. Yeah. De stand is nu 17-6.

Wandelen vanuit De Planck in België

We doen eerst boodschappen bij Albert Heijn in Vaals. We eten vanavond thuis. Ik ga Shakshuka maken. Een heerlijk recept van mijn grote vriend Hamma. Als we de boodschappen thuis hebben gebracht vertrekken we naar België.

We starten de wandeling in De Planck in België. Dat plaatsje bezoeken stond nog altijd op mijn bucketlist (not). Wat een troosteloze bende daar in dat België. Via een prachtige route met de auto rijden we zo vanuit Nederland met de mooie vakwerkhuizen, België in. Wat een aftandse huizen staan hier zeg. Pure armoe. We volgen de GPS en dan midden op een weg tussen twee weilanden, is er een soort bussluis. Wat moet zo een ding daar midden op de weg?

We moeten dus de auto omkeren. Hilarisch op dat smalle weggetje. Uiteindelijk zijn we bij het kerkje in De Planck waarvandaan onze route begint.

We mogen meteen gaan klimmen. Het uitzicht is adembenemend. Het weer is ook goed, tenminste, het is droog. Ideaal wandelweer.
We lopen door prachtige paadjes met gras, maar ook paadjes waar we moeten oppassen dat we niet met onze voeten in de modder stappen.

In een klein uur zijn we in Slenaken. Het is bijna 13.00 uur. Lunchtijd dus. Op een terras in Slenaken kiezen we allemaal een heerlijk broodje uit. Jammie! Dan vervolgen we onze weg weer. Weer moeten we klimmen.

Op een moment komen we bij een boerderij. We moeten hier langs om de veldweg in te lopen. Maar het is een baggerbende. De boer moet dit pad ook iedere keer nemen om bij zijn koeien die nu op stal staan te komen. Banjert hij dan door de modder? Je verwacht toch dat hij zijn eigen straatje schoon veegt.

Zonder veel noemenswaardige moddervlekken kunnen we de droge veldweg inlopen. De route is heel veel stijgen en dalen. Gelukkig moeten we veel op droge paden lopen. We zien een prachtige roofvogel in de lucht vliegen. Op de grond staat een reiger vlakbij een boom. De reiger loopt, steeds verder naar de boom. Het lijkt wel of hij angstig is om door de roofvogel gepakt te worden. Of dat zo is weet ik niet.

En na nog een keer flink klimmen, staan we weer bij de auto. We zijn dan ruim drie uren onderweg geweest en hebben bijna 12 km gelopen. We stappen in en rijden via Slenaken terug naar Vijlen. We moeten dan langs de ijskraam van de Wingerbergerhoeve. Tja, omdat hier verleden week een rij van hier tot Tokio stond en wij toen zijn doorgereden, besluiten we om nu een ijsje te gaan halen.

En wat voor ijsje. De meneer vraagt of we een bak(je) ijs met fruit en slagroom willen. Dat willen we wel. We zitten heerlijk buiten op het terras te smullen van deze lekkernij.
Dan rijden we naar huis en gaan we chillen.

Op een moment begin ik met de voorbereidingen voor de maaltijd van vanavond. Als alles in de pan zit en lekker staat te pruttelen, wordt de tafel gedekt en kan het eten geserveerd worden. Heerlijk is het altijd weer.

Dan drinken we koffie en thee en dan gaat de ellende weer beginnen. We moeten weer Tokken. De borrels voor de meisjes hebben maar een klein beetje geholpen. 2-1 voor de jongens. Totaalstand 17-4.

Rondje Zuid-Limburg

We starten de dag lekker rustig. Laat uit bed. Laat ontbijt. Late douchebeurt. En dan vertrekken we richting Margraten. We bezoeken daar de Amerikaanse Militaire Begraafplaats. Hier liggen ruim 8.000 in de Tweede Wereldoorlog gesneuvelde Amerikaanse militairen. Het is erg indrukwekkend. En dan te bedenken dat er van de week nog een aantal Amerikaanse soldaten bij een zelfmoordaanslag in Afghanistan zijn omgekomen. Wanneer houdt het een keer op? Al die onschuldige jongens!

We lopen een tijdje rond en af en toe moet ik slikken. De begraafplaats ligt er, ondanks de regen, prachtig bij. Als we een rondje hebben gemaakt, stappen we weer de auto in en rijden dan naar Eijsden. Een prachtig dorpje aan de Maas. Jaren geleden toen onze kinderen nog klein waren, hebben we hier vakantie gevierd.

We maken hier een wandeling. We bezoeken ook kasteel Eijsden. De kasseienweggetjes, de statige woningen en de mooie pleintjes maken de dorpskern tot een plaatje. Als we na een klein uur uitgewandeld zijn, duiken we op een van deze pleintjes een enig tentje in.

We nemen koffie en warme chocolademelk met slagroom en overheerlijke appeltaart. We moesten er even op wachten, maar dan heb je ook wat…

Als we uitgepeuzeld zijn stappen we de auto weer in. Het miezert nog steeds. En als je dan langs Intratuin rijdt, duik je daar gewoon even naar binnen. Het is, zeker vanwege het weer, heel erg druk. We lopen hier een tijdje rond en dan houden we het voor gezien.

De volgende stop is Valkenburg. Het plaatsje waar het in de zomer altijd megadruk is. De terrassen zitten dan overvol. Dat is nu niet het geval. Ook door het weer en zeker door de waterschade aan heel veel winkels en restaurantjes. We lopen over het bruggetje in het centrum dat over de Geul loopt. Het staat nagenoeg droog. We kunnen ons niet voorstellen dat de Geul zo hoog heeft gestaan en zoveel schade heeft aangericht. Toch is het zo. We hebben het met eigen ogen gezien. Vreselijk hoor.

Na een tijdje hebben we trek en duiken we een restaurant in voor ons diner. We smullen van de heerlijkheden en dan rijden we weer terug naar Vijlen.

Ondanks het vervelende weer was het toch een productieve dag. ‘ s Avonds spelen we weer een paar spelletjes Tokken. Weer winnen de jongens. Driemaal nog wel. Ik denk dat Carla en ik ons ook maar aan de alcohol moeten wagen ;-) 15-3.

Dagje België

Vandaag stond een wandelroute in België op het programma. We rijden na het ontbijt (de jongens hebben bij de bakker broodjes en gebak gehaald) naar Sippenaeken. We rijden via het Drielandenpunt. Altijd mooi daar. Dan komen we in België een benzinepomp tegen. De prijs van een liter Euro95 is hier € 1,51. Hoera! Één Europa!! Volgooien die tank.

Na een kleine 20 minuten zetten we de auto bij de kerk. Hier begint onze wandeling. We volgen de route nu via de iPhone. De papieren versies zijn te verouderd.

Meteen al moeten we dalen. We lopen een heel eind langs de Geul. Via mooie bospaadjes, door de weilanden en over enige bruggetjes. Ook moeten we weer een aantal maal klimmen. Flink klimmen.

De temperatuur is heerlijk. Veel paadjes zijn modderig omdat de Geul hier ook buiten zijn oevers is getreden. En dan begint het te regenen. Echt een flinke bui. Met paraplu’s op vervolgen we onze weg. Dan is het weer even droog en dan regent het weer.

Door de modderige paden en ook omdat we door het zeiknatte gras lopen, zijn onze schoenen en sokken doorweekt. Echt super irri.

De route zelf is prachtig met hele mooie vergezichten. Maar om nou te zeggen dat ik vandaag geniet van de wandeltocht, niet echt. Als we bijna 12 km hebben gelopen en zeker 3 uren onderweg geweest zijn, komen we weer bij het beginpunt.

Hier is een geweldige Auberge en daar eten we een overheerlijk broodje. We vinden helaas geen winkel voor overheerlijke Belgische bonbons. Dan rijden we naar Vaals voor de boodschappen. Vanavond gaan we gourmetten. Heel gezellig.

Als we thuis komen gaan we in de tuin in de zon zitten, want die schijnt. Het duurt niet al te lang en dan begint het weer te regenen. Ik heb echt een hekel aan regen en als we weer binnen zitten doe ik mijn ogen dicht en waan ik mij op een strandje op Bonaire met mijn snorkel binnen handbereik.

En of de duvel er mee speelt….terwijl ik dit overpeins, wordt er gefacetimed door Lorèn uit Ibiza. Bloedheet daar. We moeten even kijken hoe ze een koprol maakt in het diepe zwembad. Ben jaloers…. en niet vanwege de koprol!

Op een moment gaan we eten. Gourmetten dus, heerlijk hoor. Als nagerecht nemen we uren later onze bananensoes of moorkop.

Dan gaan we weer Tokken. En weer winnen de jongens tweemaal. Wat een vreselijk rot spel is dat eigenlijk. Het is nu 12-3 voor de jongens.

Verdwalen in Gulpen

De wandelroute van vandaag ging vanuit Gulpen. Dit schattige dorpje heeft ook veel wateroverlast gehad afgelopen maanden. Als wij de auto geparkeerd hebben lopen we langs het centrum. Van de ellende van een paar weken is nu niks meer te merken.

Het is niet zo een groot dorpje maar wel enig. De route begint aan de overkant van de voorrangsweg en meteen lopen we langs een prachtige waterpartij. We kennen dit wel al. We zijn hier vroeger met onze kinderen al meerdere keren geweest, bij de pannenkoekenmolen en in het prachtige zwembad Mosaqua.

We moeten direct al veel klimmen volgens de routebeschrijving. Deze beschrijving heb ik zeker, met tientallen andere routes een jaartje of 15 geleden geprint. Maar in die tijd kan er best wel wat veranderd zijn in de route natuurlijk. Dat is ons van de week overkomen.

We blijven maar klimmen door de prachtige weilanden en de mooie bosrand. Je hebt dan als je je omdraait een prachtig uitzicht over Gulpen. In de weilanden moeten we tig keer door de geweldige steggelkes. Dat zijn draaihekjes. Daar moet je dan doorheen. Sommige steggelkes staan vrij in het weiland. Daar loop je zo langs. Een koddig gezicht.

Op een moment zijn we de route kwijt. Chris leidt ons (volgens hem) de juiste weg. Wij alledrie hebben zo iets van dit kan niet kloppen. Liepen we eerst een takkeneind naar beneden, wil Chris aan de andere kant van het prikkeldraad dezelfde weg weer omhoog. Gelukkig kwam hij er snel achter dat dit niet klopte. We lopen dan weer naar beneden een ander weiland in. Daar versperren tig koeien het pad. Echt geweldig.

Maar ze hebben respect. Als we pal voor ze staan, staan ze op, stoppen ze met herkauwen en maken ze plaats voor ons. Dan lopen we langs de prachtige golfbaan zo het bos in. En dan moeten we een driesprong tegenkomen. En die kwam maar niet. We kijken op Google Maps en dan zien we ergens het zwembad Mosaqua liggen. We lopen niet meer via de geplande route, maar volgen Google Maps. Het weer is verrukkelijk voor een flinke wandeling.

En als we ruim twee en half uur en ruim 12 kilometer hebben gelopen (klimmen en dalen en weer klimmen), begint het te spetteren. Snel de paraplu’s pakken. Maar als we de rugzakken dicht hebben gedaan, is het alweer droog. En dan zijn we bij de pannenkoekenmolen aangekomen.

We kiezen binnen een gezellig tafeltje en kiezen alle vier een overheerlijke pannenkoek uit. Jammie. We zijn helemaal bijgekomen. Dan lopen we weer naar de auto en rijden naar Vaals waar we bij Albert Heijn weer boodschappen halen. Vanavond eten we broodjes met snacks. We hebben de airfryer tenslotte niet voor niks meegenomen.

Als we thuis zijn gaan we hangen en even bijkomen. We facetimen met mijn moeder en haar zussie Corrie die met mijn twee nichten aan het shoppen zijn. De tweeling is bijna jarig, 85 worden ze dan. We hopen nog heel lang van de twee te genieten.

Chris maakt de snacks klaar en dan gaan we asociaal smikkelen van broodjes met kroketten, frikandellen en bamischijven. En dan hebben we ook nog een toetje. IJshoorntjes. Echt een feestmaal.

Na de koffie kijken we de finale van De slimste mens. Lisa Loeb wint deze serie. Ze is echt heel goed. Maar wat een irritant mokkel is dat zeg!!!

Dan komt de drank weer op tafel en gaan we weer Tokken. Het is echt een titanenstrijd deze avond. En eindelijk winnen de meisjes een keer. Maar de jongens hebben het ons niet makkelijk gemaakt. Maar de eindzege telt. De stand is nu 10-3 voor de boys.

De paden op, de lanen in….

Vandaag liepen we een prachtige wandeling vanuit Noorbeek. Na het ontbijt vertrekken we meteen richting Noorbeek. Het is dan wel al 10.30 uur. We doen het in de ochtend lekker rustig aan.

Onderweg zien we een dode vos langs de weg liggen. We wisten niet dat deze beesten hier ook leefden. Zielig hoor. En nog wel vlak bij een camping. Lekker als je voor je tentje zit en Reintje komt langs…

Om 11.00 uur komen we boven aan bij een berg waar we de auto parkeren. Het is hier al huizenhoog. We moeten de weg oversteken en via een veldweg een weiland inlopen. De veldweg is overkapt door prachtige bomen. Op dit pad komt nooit zon.

Op een moment komen we bij een stuk met modder aan. Daar kunnen we langslopen. Dit gebeurt zo een drie keer. Dan komen we bij een stuk pad waar we niet langs kunnen. Oei, en nu. Als we deze route willen lopen moeten we er wel langs. Dat doen we dan ook. Maar we houden niet echt droge schoenen. Gadver! Op een moment ligt er alleen maar modder en water. Gelukkig kunnen we een klein dijkje oplopen bovenlangs. Mooi zo.

Dit heeft wel zoiets avontuurlijks. Wij houden hiervan. We gaan het ene weiland in en het andere weer uit. We lopen langs prachtige bossen, langs een mega grote boomgaard waar per boom ik weet niet hoeveel appels hangen.

Ook lopen we langs megagrote maisvelden en velden met aardappelen, bietjes en weet ik veel wat voor groenten nog meer. Wat prachtig zeg. Op een moment komen we in het plaatsje Mheer aan. Daar staat een prachtige kerk. Voor de kerk is een restaurant. Daar drinken we koffie en warme chocolademelk met slagroom. Het is dat de ober vroeg of we er iets bij wilden hebben, anders hadden we het niet gedaan. Heerlijke megagrote stukken vlaai worden voor ons neus gezet. Met slagroom, want dat hoort er op.

Na deze lekkernijen lopen we weer verder. Het is frappant hoe schoon en netjes hier in het zuiden alles is. We zien ook bijna geen sterveling op straat. Zelfs geen kinderen, ook niet als er een speeltuin is.

Gisteren was het bloedheet om te wandelen, vandaag gelukkig niet. Het was bewolkt en heerlijk wandelweer. Heel af en toe een spatje regen. Voordat we de paraplu konden uitklappen was het alweer droog.

We zien veel roofvogels op palen zitten. We kunnen ze heel dichtbij naderen om foto’s te maken. Wat geweldig.

We genieten van de rust en de ruimte en de mooie vergezichten. We hebben zeker ruim 12 kilometer gelopen, klimmen en dalen hè. Echt afzien af en toe. En dan na drieënhalf uur wandelen zijn we weer bij de auto.

We besluiten in Noorbeek nog een klein lunchgerecht te nemen. We kiezen een tosti, maar als deze geserveerd wordt liggen er twee tosti’s per persoon op ons bordje. Ai, dat was nou net niet de bedoeling. Wel erg lekker overigens.

In Noorbeek ben ik vroeger, toen ik klein was, heel lang geleden, met mijn ouders en broertje op vakantie geweest. Na de lunch lopen we naar het huisje waar we toen gelogeerd hebben. In een van de zijstraten had men een prachtige volière in de tuin staan. Mijn broertje Dennis deed toen de deur open en tig tropische vogels kozen het hazenpad….

We rijden nu weer naar ons onderkomen. Onderweg halen we nog wat boodschappen en slagroom voor de aardbeien die we nog gaan kopen bij de fruit- en ijskraam waar we langskomen. Gisteren stond hier een rij van heb ik jou daar. Vandaag stond er een kleine rij voor het ijsloket. Ik vroeg aan de meneer van de kraam of ik voor het fruit ook in de rij moest, maar meteen hielp de meneer mij. Heerlijke aardbeien, meloen en pruimen kochten we bij de vriendelijke meneer.

En dan vertrekken we eindelijk naar huis. Daar zijn we pas rond half vijf. Wat een heerlijke dag was het totdusver.

Vanavond eten we weer thuis. Jon kookt zijn favoriete maaltijd, macaroni. Het is een megapan die hij gemaakt heeft. Maar het is bijna op, dat was lekker.
Ons nagerecht zijn dus veel verse aardbeien met Griekse yoghurt en slagroom. Want die had Carla ook in het mandje gegooid.

We drinken nog koffie en dan begint de competitie Tokken weer. En weer winnen de jongens twee spelletjes. De stand is nu 10-2. Volgende keer nemen we Ganzenbord mee.