I want to ride my bicycle
26 mei 2021
🇳🇱
vanuit Nederland
Ja dat wilden we allevier deze dag. We begonnen de dag met een regenbuitje. Maar als je bij Albert Heijn rondloopt en je karretje volgooit met allerlei heerlijkheden merk je daar niks van.
Vol goede moed reden we weer naar onze bungalow. Het was droog. Koffie en thee met een appelflap en dan zetten de jongens de fietsendragers achterop de auto’s.
We besluiten naar Otterlo te rijden en te lunchen bij De Waldhoorn, ons favoriete restaurant. We smullen van de overheerlijke broodjes en stappen dan op onze stalen rossen. Poncho’s en paraplu’s
gaan mee in de fietstassen. Maar die hebben we voor nop meegesleept.
Het was heerlijk fietsweer. Briesje, af en toe wat wolken en verder zon. We fietsen een hele mooie route en genieten volop. Af en toe stoppen we voor een droppie en een slokkie en om te genieten
van de mooie uitzichten.
Als we bijna 40 km hebben gefietst zijn we weer bij de auto’s. We rijden naar huis en ik ga de keuken in. Dit keer maak ik heerlijke shakshuka. Een overheerlijke recept van mijn neef Hamma (ben
verslaafd aan dit recept).
Uit eten wordt niks deze vakantie. We mogen niet met z’n vieren aan een tafel en de temperatuur om buiten te eten is ook niet om naar huis te schrijven.
Tijdens het eten hebben we allemaal een rood hoofd. We zijn verbrand door de zon en wind. Wat was dit een verrukkelijke dag tot nu toe.
Als het gerecht klaar is, gaan we aan tafel. De pan is groot en we denken dat we veel te veel hebben. Maar niets is minder waar. De pan is bijna leeg. We willen naar Co lopen voor ons toetje. Maar
dan begint het weer te regenen.
Geen ijs dus, maar eigenlijk vinden we dat best. Even pas op de plaats. We spelen nog twee spelletjes Tokken en de meisjes en de jongens winnen allebei een keer. Ook nu staan er weer teveel nootjes
op tafel. Als we weer thuis zijn gaan we afkicken.
Raindrops keep falling on my head
25 mei 2021
🇳🇱
vanuit Nederland
Ik vond de titel van dit verhaal wel geinig. Deze had ik gisteren al bedacht. Maar het liep anders.
Het ochtendprogramma van deze dag verliep als gisteren. Tijdens het ontbijt regende het. Op weg naar Beekbergen voor de boodschappen was het droog. En tijdens de lunch regende het ook.
Maar toen ..... de lucht brak open en af en toe kwam de zon tevoorschijn. Snel op pad. Als eerste gingen we naar de natuurbegraafplaats De Heidepol. Daar ligt sinds mei verleden jaar de broer van
Jon begraven. Het is een prachtige begraafplaats. We maken daar in de bossen een flinke wandeling.
Dan rijden we naar de Posbank. Het weer is nog steeds heerlijk. We maken ook daar een flinke wandeling. We genieten van het geweldige uitzicht. Als we na vele kilometers van dalen en klimmen de
auto instappen, begint het te regenen.
We besluiten naar Co te gaan voor ijs. Heerlijk. En het is pas de tweede deze vakantie. Thuis drinken en knabbelen we wat. En dan ben ik de kok. Ik maak verschillende tosti’s. Ik begin met het
fabriceren van die dingen om 17.15 uur en om 18.00 uur eten we.
Tegenover onze bungalow is een vijver. Daar zwemt een moeder eend met acht kleintjes (puppies volgens Lorèn). We zien deze ook steeds als we met Lorèn naar het park gaan. Het is te grappig om te
zien dat als Chris naar buiten loopt, deze kleine eendjes op hem af komen. Steeds maar weer.
We hebben flink getippeld (gewandeld bedoel ik dus) vandaag. En omdat de vooruitzichten voor deze avond niet al te best zijn, skippen we de avondwandeling.
Koffietje, theetje, lekkere koeken, later nootjes bij de Spa en whisky en dan doet Chris voor de tweede keer deze week de open haard aan. Kant en klare blokken. Hij stapelt ze zoals genoemd op de
verpakking 2 onder, 1 overdwars erop, en daarboven nog 2. Aanmaakblokjes aansteken en hupsakee. Prachtige vlammen.
En dan ineens dondert een van de bovenste blokken van de stapel. Net niet op de grond. Ik had mijn telefoon al in mijn handen om 112 te bellen. Bloedheet wordt het in de bungalow.
De meisjes (en Jon ook) willen Tokken. Maar Chris wilde bij de vlammen blijven. Pyromaantje. Als Jon het bord met de kaarten klaar zet, moet Chris er aan geloven. De jongens en de meisje winnen
allebei een keer. De stand is nu 4-4.
Ben benieuwd wie tweede wordt aan het einde van de vakantie.....
I’m singing in the rain
24 mei 2021
🇳🇱
vanuit Nederland
Today in a nutshell
Wakker worden, opstaan, jongens halen broodjes, ontbijten, douchen, boodschappen doen, koffie met taart, ff bijkomen, lunchen, tijd voor een wandeling.
De hele ochtend was het regenachtig. Ook toen we om 13.30 uur aan onze bijna 8 km lange wandeltocht begonnen. Via knooppunten had ik een mooie route in elkaar geflanst. En ondanks dat we hier al
jaren komen, liepen we nu op plekken waar we nog nooit geweest zijn.
Dus jassie aan, ponchootje aan, parapluutje op en wandelen maar. Ondanks dit weer blijven we vrolijk en zingen we in koor: de paden op, de lanen in....
Na een klein kwartier stopt de regen.De temperatuur is heerlijk. Eigenlijk heel goed wandelweer. Wat is het hier toch prachtig. De net ontluikende bomen, de grazende schapen die de heidevelden van
gras ontdoen, prachtige wolkenluchten met af en toe een stukkie blauw.
Jeetje wat ben ik poëtisch bezig zeg. Komt zeker door het weer. We lopen ruim anderhalf uur. En dan zijn we weer thuis. Drinken en weer knabbelen. Hier word ik erg gelukkig van.
We eten vanavond thuis en we besluiten om een uur of acht weer een wandeling te maken naar het wildscherm. Anderhalf kilometer van ons tijdelijk onderkomen vandaan. De lucht is blauw en we hopen
dat het zo blijft.
De aangegeven anderhalve kilometer is flauwe kul. Er komt geen eind aan de wandeling. We volgen de bruine bordjes. We gaan van links naar rechts, en van rechts naar links (oh nee, dat is t liedje
van Snollebollekes). Toch was t zo.
En plots zijn we bij het wildscherm. We zien tig mensen door de luikjes turen. Er is dus wat te zien. We douwen nog net geen mensen opzij omdat we ook wat willen zien. Er zijn nog net twee luikjes
vrij. En in de verte op het grote veld zien we ik weet niet hoeveel zwijnen met nog veel meer kleintjes. Wat een koddig gezicht. Ik probeer de filmpjes die ik hier van gemaakt heb, op deze site te
plaatsen.
En dan begint het te hozen. Snel mijn onmisbare poncho aan en door blijven filmen. Ik constateer dat die zwijnen ook een rot hekel hebben aan regen. De ene na de andere neemt de kuierlatten en die
kleintjes er achter aan. Wat een heerlijk gezicht.
Als ze allemaal vertrokken zijn, keren wij ook weer huiswaarts. Wat een heerlijke wandeling was dit. De regen deerde ons niet met de poncho en paraplu.
Thuis drinken we wat, knabbelen we wat en dan is het alweer tijd voor een spelletje Tokken. En vandaag waren de meisjes in the winning mood. Yeah!
Op een mooie Pinksterdag ..... (de eerste)
23 mei 2021
🇳🇱
vanuit Nederland
Na het ochtendritueel kijken we tegen beter weten in weer op Buienradar. Geen regen voorspeld. Dus we maken ons klaar voor een fietstocht van bijna 40 km over de Veluwe.
Fietstassen worden volgestouwd met allerhande spullen. Ook dropjes natuurlijk. En dan vertrekken we vol goede moed. We fietsen het park uit naar het centrumpje. En dan.... oh laat het niet waar
zijn. Regendruppels. We weten niet of het door gaat zetten, dus, daar gaan de vreselijke poncho’s weer.
Als we een paar minuten hebben gefietst, stopt de regen, wat een zegen! We houden de poncho’s voor de zekerheid nog even aan. Als we bij Gerritsfles (prachtig natuurgebied waar vaak schapen grazen,
maar vandaag even niet) zijn, stoppen we om van het uitzicht te genieten en ons te ontdoen van de poncho’s.
Dan stappen we weer op onze stalen rossen en vervolgen we onze weg. Op een moment komen we bij het voormalig zendstation Radio Kootwijk. Daar zien we een etablissement met coffee to go. Binnen
zitten een paar fietsers met een drankje en gebak. Dat willen wij ook.
We stappen dus naar binnen en doen onze bestelling, koffie, warme chocomel met slagroom en appelgebak. Ik vraag aan de ober of we binnen mogen zitten. Dat mag niet van de ober. Ik vraag waarom de
fietsers dan wel binnen zitten. Tja zegt de man, ze doen het gewoon. Oké dan. Als onze bestelling klaar is gaan we ook gewoon aan een tafel zitten. En geen haan die er naar kraait.
Na deze versnaperingen fietsen we weer verder. Na vele kilometers komen we in de buurt van (again) ome Arie. Daar is een behoorlijk overdekt terras, dus tijd voor de lunch. We mogen niet met z’n
vieren aan een tafel. Dus dan maar twee tafels. Erg ongezellig. Het was nu behoorlijk fris. En ik raad jullie niet aan als het waait en fris is, iets warms te bestellen. Ten eerste waaien je
slablaadjes van je bord (op zich best wel geinig) en je warme hap is pardoes koud.
Dan vervolgen we onze weg. Het is nog steeds droog, maar als je hard moet trappen met tegenwind, krijg je het vanzelf warm. Om een uur of drie zijn we weer in de bungalow. We snacken wat en dan
breekt zomaar de zon door. Niet al te lang, maar uit de wind is het heerlijk.
We willen niet weer buiten op een terras eten vanavond en in het dorp en in Beekbergen zijn de winkels gesloten, dus we bestellen via de app onze maaltijd bij de snackbar. Heerlijke milkshake
erbij, voorlopig hoeven we niks te eten.
Als de maaltijd gezakt is, maken we een flinke wandeling. ‘s Avonds is het windstil een de lucht blauw. Ideaal om op zoek te gaan naar wild. Als we na een flinke tippel van een uur thuis komen,
moeten we constateren dat we geen beestje (zelfs geen torretje) hebben gezien.
We drinken koffie en Chris stapelt (voor mijn gevoel veel te hoog) wat van die kant en klare houtblokken in de open haard en steekt ze aan. Meteen al zien we vlammen, niet normaal meer. De
temperatuur loopt op, en nog verder. We moeten de deur naar buiten open zetten om het behaaglijk te hebben. Jeminee, wat een bloedhitte zeg. We borrelen en pas om 22.00 uur spelen we weer een potje
Tokken.
De jongens winnen een potje en de meisjes ook een. Gelukkig zijn de houtblokken bijna opgebrand. We wachten voor de veiligheid tot de blokken opgebrand zijn. Inmiddels is het al tweede Pinksterdag
en dan duiken we ons bed in.
Troosteloze dag
22 mei 2021
🇳🇱
vanuit Nederland
We stonden op terwijl het regende. De jongens halen broodjes en we ontbijten uitgebreid en lang. Na het badritueel gaan we naar Beekbergen naar ome Albert. We gaan vanavond gourmetten. We slaan
veel en veel te veel vreterijen in. En houtblokken voor de open haard.
Want dat lijkt ons gezellig vanavond met dit weer.
Ook nemen we broodjes mee voor de lunch en appelflappen voor bij de koffie. Die laatsten verorberen we meteen als we terug zijn van boodschappen doen. En dan regent het wat minder. Hupsakee,
wandelschoenen aan, parapluutjes paraat en ik trek, voor de zekerheid mijn regenponcho aan. Dat ik voor Jan met de korte achternaam loop, boeit mij niks.
Als we drie stappen buiten hebben gezet, blijkt dat ik die poncho niet voor niks heb aangetrokken. We lopen een half uurtje en gaan weer naar onze bungalow.
We lunchen en dan is het droog. Hupsakee, het ritueel herhaalt zich (ook de vreselijke poncho gaat weer aan). En dan lopen we een dik uur door die heerlijke bossen. We genieten volop. Het is best
wel een aardige temperatuur. Als we later weer thuis zijn, borrelen we weer met tig versnaperingen.
We zien op Buienradar (achterlijke app en trouwens al die apps die het weer voorspellen) dat het zo droog wordt. We besluiten te gaan fietsen. De vehikels worden opgetuigd en wij ook. Gaan met die
banaan. Jippie, het is droog!
We fietsen het park uit en dan begint het weer te regenen. We keren maar weer om en gaan de voorbereidingen voor de vreterij maar beginnen. Jammie, heerlijk smullen.
Als we klaar zijn, en eigenlijk is dat best wel heel snel, is het droog. En we hebben nog geen dessert gehad. Dus ome Co, we komen er aan. We trekken de wandelschoenen aan en lopen in een half uur
naar Co. Het winkeltje sluit om 19.30 uur. En we vertrekken om 18.55 uur.
We hopen dat hij vanwege het slechte weer niet eerder sluit. Maar als we iets voor 19.30 uur arriveren staat er een behoorlijke rij. Echt hè, niet normaal. We smullen van ons ijsje en lopen dan
weer terug. Ondanks het slechte weer hebben we toch behoorlijk veel stappen kunnen zetten.
We spelen nog twee spelletjes Tokken, en weer verliezen de meisjes. Twee keer! We kijken dan nog naar de puntentelling van het Songfestival en veel te laat (het is inmiddels al zondag) zoeken we
ons bed op.
Zon, wind, regen en een klein zwijntje
21 mei 2021
🇳🇱
vanuit Nederland
En dan is het zover. We kunnen vertrekken. Met af en toe een miezerbuitje pakken we de auto in. Carla en Jon vertrekken later, Carla krijgt vanmiddag eindelijk haar eerste vaccinatie. Het plan was
om een fietsroute te doen vandaag. Maar met windkracht 8 en 9 vind ik het zelfs op mijn ebike niet te doen. En ook iedere keer je regenponcho te voorschijn toveren is geen pretje.
We rijden dan maar eerst naar ome Arie in Ugchelen om te lunchen. Het terras is daar prachtig overdekt. We willen na de lunch even shoppen in Apeldoorn. Maar parkeren met twee fietsen achterop je
auto is niet ideaal. We rijden daarom eerst naar de Miggelenberg.
Inchecken is vanwege Corona (meer schoonmaakhandelingen) pas om 16.00 uur i.p.v. 15.00 uur. Bij de receptie vraag ik of ik de fietsen bij onze bungalow mag zetten. Dan vraagt het meisje welk
bungalownummer we hebben. Ik geef haar het nummer op en ze vertelt doodleuk dat de bungalow al schoon is en dat ze ons de sleutel mag overhandigen. Nu is het pas 13.30 uur.
Geweldig. We laden de auto uit en pakken de tassen uit. Af en toe schijnt de zon en dan it’s raining cats and dogs. Als we alles uitgepakt hebben willen we gaan wandelen. Maar daar is weer zo een
vreselijke bui.
We wachten dan maar tot Jon en Carla er zijn om verder plannen te maken voor vandaag.
Als het tweetal is gearriveerd pakken we de auto uit, drinken we wat en dan gaan we naar Beekbergen boodschappen doen.
Omdat we vanwege Corona niet in het restaurant kunnen eten en dat buiten in de wind ook niet ideaal is, besluiten we Chinees te halen bij ons favoriete restaurant. Thuis hadden we de tafel al
gedekt.
We eten onze buiken vol, drinken nog een bakkie en dan is de lucht helemaal blauw. Snel wandelschoenen aan en de paden op ....
Boven in het park is een hek om de wandeling te starten. We lopen nog geen minuut en toen zagen we een stel staan. Ze wezen ons op een klein zwijntje dat moederziel alleen aan het grazen was. Wat
een schatje. We hopen dat het kleintje snel zijn moeder en broertjes en zusjes vindt.
We lopen een klein uurtje en dan is het borreltijd. We spelen een spelletje Tokken, duurt zeker anderhalf uur. Helaas verliezen de meisjes. Dan borrelen (heerlijk Spa rood) we weer verder en veel
te laat duiken we ons bed in.
Bijna weer op pad
02 mei 2021
🇳🇱
vanuit Nederland
Verleden jaar op 3 september schreef ik mijn laatste blog. We waren toen twee weken in Eerbeek. Corona heeft vele vakantieplannen van ons in het water doen vallen. Maar er is een lichtpunt(je).
Binnenkort gaan we een weekje naar ons vertrouwde Hoenderloo. Het is dorpje van niks waar ik al vanaf mijn 5e verjaardag kom. Maar het voelt iedere keer als thuiskomen.
We passen ‘s woensdags op onze kleindochter Lorèn in Arnhem. We gaan dan ook regelmatig naar dit dorpje. Om te wandelen, om te spelen in de speeltuin van de Miggelenberg, om Bollo een bezoekje te
brengen. En vanaf 1 maart jl. zijn we regelmatig te vinden bij onze ome Co....
Ook nu gaan we weer met Jon en Carla naar de Miggelenberg. Fietsen achterop de auto en gaan met die banaan. Heerlijk fietsen en wandelen en op zoek naar wild. We hopen alleen dat het weer een
beetje beter wordt. Ik vind het nog behoorlijk koud deze tijd. Meestal zijn we in de maand mei ergens op de wereld waar het weer heerlijk is. We zien dan altijd in de nieuwsberichten dat het in
Nederland prachtig weer is.
We wachten het maar af. Voorlopig hebben Chris, Jon en ik onze eerste vaccinatie gekregen. We hopen dat Carla ook snel aan de beurt is. We zijn dan in ieder geval een beetje beschermd. En de
rolmaat gaat mee om anderhalve meter afstand te meten....
Rondje pontje
03 sep. 2020
🇳🇱
vanuit Nederland
Wat een schitterende dag vandaag. Knalblauwe hemel en geen zuchtje wind. Dus opstappen maar. We rijden door de weilanden richting de IJssel. We stappen op het eerste pontje in Olburgen. Binnen een poep en een zucht staan we aan de overkant van het water.
Dan fietsen we over de dijk richting Bronckhorst. Wat een geweldig dorpje is dit toch. Door het mooie weer is het drukker dan anders. We zien alleen maar grijze duiven. We zijn natuurlijk zelf ook al op leeftijd, maar we voelen ons nog niet zo oud....
We lunchen in Bronckhorst in een gezellig tentje en stappen weer op onze fietsen. Dan fietsen we weer naar het pontje. We staan te wachten. De pont komt net aangevaren, vol met fietsers. Ook allemaal oudjes. Je moet echt een flinke klim maken om boven te komen. De meeste doen dat lopend. En dan valt een van de grijze duiven. Ze blijft liggen en vertelt dat ze pijn haar heup heeft. Wij denken gebroken dus. Maar als we op het pontje staan, zien we de grijze duif opstaan. Hoe het met haar gaat weten we niet.
Wij varen de IJssel over en in hooguit 3 minuten staan we alweer aan de overkant. Dan fietsen we een in drie kwartier naar ons onderkomen. Wat een geweldig fietstocht was dit. Toch weer zo’n 50 kilometer.
Thuis chillen we en maken we ons klaar voor ons diner. We gaan weer naar Apeldoorn naar ‘t Zusje. Heerlijk wat je daar allemaal kunt eten. Je kiest twee gerechtjesuit en kan de hele avond blijven kiezen en eten, voor-, hoofd- en nagerechtjes. En die laatste!!!! Jammie.
Als we ruim drie uren hebben gezeten stappen we op en rijden naar Eerbeek. Daar nemen we nog een afzakkertje en is er weer een dag voorbij.
Donderdag 3 september
We worden wakker terwijl it rains cats and dogs. Bah. Fietsen is geen optie nu en de vooruitzichten zijn niet al te best om ook maar iets in de buitenlucht te ondernemen. We besluiten om na het ontbijt de spullen te pakken en afscheid te nemen van Eerbeek.
We hebben genoten van twee heerlijke weken. We kwamen voor het wild. En dat hebben we gezien. In grote getale. Zwijnen, herten, edelherten, reeën en niet te vergeten twee vossen. Wow.
Onze reizen naar Bonaire en de Dolomieten gingen vanwege het virus niet door, maar dit wild heeft alles toch weer goed gemaakt.
I love de Veluwe.