mariannebrinkopreis.reismee.nl

Mooie route door de bossen van Vijlen

Na het ontbijt rijden we naar Albert Heijn in Vaals. We moeten de kasten en koelkast weer vol stoppen. We sjeesden met het karretje door de winkel en iedereen knalde er wat in. Heel gezellig.

Als we thuis de kasten weer hebben gevuld, trekken we na een bakkie, de wandelschoenen weer aan. De route ligt klaar. Hoppakee, gaan met die banaan. We lopen eerst weer naar een restaurant waar vandaan we moeten vertrekken. Ik heb wel eerst gelezen of we niet weer langs ons park zouden lopen. Dat is niet het geval.

We lopen door weilanden en dan moeten we flink klimmen naar de bosrand. We moeten een behoorlijk stuk langs deze bosrand lopen. Maar de plaats waar we uiteindelijk aankomen, kunnen we in de route niet echt plaatsen.

Maar waarom de route volgen. We maken onze eigen route wel. In het bos ligt heel veel modder en we moeten echt van links naar rechts door de struiken om geen moddervoeten te krijgen. Het weer is redelijk. Wel erg bewolkt en twee keer een piepklein miezerbuitje. Verder is de temperatuur heerlijk.

Onderweg eten we meegenomen broodjes en drinken we wat. We zitten op een bankje en het ene na het andere stel komt ons de weg vragen. Wij zijn hier natuurlijk ook niet bekend en we zijn zelf ook de route kwijt.

We lopen weer verder en zien wel waar het schip strand. Op een moment zien we in de verte de kerk van Vijlen weer liggen. Best nog wel een eind lopen. We volgen een pad en denken dat als we door lopen we zo bij de kerk komen. Dan zien we een schattig hekje. Als we daar door heen lopen komen we in een weiland. Geweldig en spannend om niet te weten waar je terecht komt. We lopen steeds verder weg van de kerk.

Dan zie ik in de verte een hekje. Ik hoop dat dit hekje opengaat en dat we dan het pad daar weer verder kunnen volgen naar de kerk. Het is een behoorlijk hek met van die gevaarlijke punten bovenop. Het hek is dicht en op slot. Maar niet met een sleutel, maar met een ijzerdraadje. Die hebben we zo losgepeuterd en hupsakee, het hek gaat open.

Dan lopen we over een verhard pad verder. We zijn nu echt dicht bij de kerk. Maar my o my. We moeten een heuvel op. Maar deze is wel zo hoog en zo steil. Ik had de route terug nog best wel een keer willen lopen, deze klim was killing.

Uiteindelijk zijn we boven en kunnen we even uithijgen. Dan snel weer naar ons huis voor een drankje. We gaan lekker buiten relaxen. We eten vanavond thuis. Ik maak tig tosti’s, heerlijk.

Dan gaan we lekker lezen en zo. Na de koffie gaan we nog een spelletje Tokken spelen. En helaas hebben de meisje weer verloren. 4-1 voor de jongens. Balen!

Reacties

Reacties

Hetty de Vos

Blijkt wel dat Nederland ook avontuurlijk kan zijn. Leuk om te lezen.

Sylvia

Meid wat een avontuur????
Heerlijk om te lezen in een luie stoel?

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!