Het is weer tijd voor ons jaarlijkse trainingsweekend met de handbalmeisjes. Alweer voor de 24 keer. Volgend jaar hebben we ons jubileum. En wat we dan gaan doen moeten we nog ff bekijken. Maar dat het iets speciaals moet worden staat als een paal boven water.

Om 10.00 uur verzamelen we bij ome Mc. Adrie woont praktisch naast mij en komt naar mij toe. Net als ik bescheiden met een koffertje en een tas. Dan rijden we naar Greta. Ik bel aan en in de gang staat een koffertje. Ik pak dat ding en zet deze in de auto. Heerlijk, ruimte zat dus voor Marja haar spullen.

Maar dan komt Greta naar buiten met twee grote boodschappen tassen, helemaal vol. Jeetje, wat heeft ze bij haar. Als deze in de auto staat komt ze weer naar buiten met twee boodschappen tassen. Belachelijk dat mens.

De laatste is Marja. Ze heeft een koffertje en een rieten boodschappen tas. Haar koffertje moet op de achterbank. En dan komt het rieten tasje. OMG, helemaal vol met flessen wijn. Deze moest ze bij haar benen zetten.

Eindelijk vertrekken we naar ome Mc. Iedereen is daar al. We begroeten elkaar en vertrekken dan naar De Meern. Elk jaar als we richting Utrecht gaan drinken en eten we daar wat. Ik nam een heerlijke appelbol en witte chocolademelk met slagroom. Jeetje, de appelbol kreeg ik niet eens op.

Als iedereen zijn versnapering verorberd heeft, rijden we naar Harderwijk. De weersvoorspelling is heel erg slecht. Storm en regen. Maar nu is het nog droog. Dan rijden we naar de garage in Harderwijk. Na het parkeren lopen we het heerlijke stadje in. En dan begint het te regen en waaien. We lopen wat winkels in om de regen te ontlopen. Jeetje, wat een pokkenweer. Verschillende paraplu’s zijn gesneuveld. Voor de hond Pongo van Greta zien we bij Shoeby een geweldige regenjas met een bijpassende jas voor het vrouwtje van Pongo. Maar ze koopt het niet. Raar mens hoor.

We eindigen bij de boulevard en gaan dan lunchen bij Johannes, een heerlijk visrestaurant. We zoeken allemaal wat lekkers uit. Jeetje wat een volle borden. Overheerlijk en lekkere verse vis. We genieten volop en kijken of de wind al is gaan liggen en of de regen al is gestopt. Maar niets van dat al. Drama weer. Zulk slecht weer hebben we nog nooit meegemaakt in al die jaren.

We halen nog wat boodschappen bij de Vomar en rijden dan naar ons bungalowpark in Elburg. Wat een rot weer om door te rijden. Een kwartier voor 15.00 uur komen we aan op het park. De slagboom gaat voor ons open omdat we ons kenteken hebben doorgegeven. Adrie sommeren we de sleutel op te halen. Zij zit immers voorin. Want de meisjes achterin konden de auto niet verlaten omdat de deuren op het kinderslot zitten.

Dan zoeken we de weg naar onze bungalow. Dat gaat niet zonder slag of stoot. Hilarisch, wat een gedoe. Maar eindelijk hebben we onze eindbestemming bereikt. Het stormt en regent, niet normaal meer. We hebben een prachtige bungalow aan het Veluwemeer. Als het mooi weer is, lijkt het mij hier prima vertoeven. Nu is het heel erg stormachtig. We verdwijnen snel de bungalow in en besluiten de auto’s later leeg te halen.

We maken de bedden op en dan zien we de vensterbank vol met water staan. Wat een drama zeg. Meteen bel ik de receptie met de mededeling dat een vloedgolf uit het Veluwemeer onze vensterbank heeft bereikt. Ze zal meteen iemand sturen en verdomd. Binnen tien minuten staat de handyman voor de deur. Arme stakker. Moet een reparatie doen met tien kakelende kippen om hem heen. Geweldig.

Op een moment gaat hij weg en komt terug met een apparaat dat iets weg heeft van een behangafstomer, maar dan twee keer zo groot. Hij meldt dat het wel wat lawaai maakt. En als hij de stekker in het stopcontact stopt, schrikken we ons allemaal te pletter. Wat een herrie zeg. De stakker is klaar en neemt snel de kuierlatten.

Dan is de wind iets gaan liggen en de regen is iets minder. We halen de auto’s leeg en vullen de keukenkasten. Allemaal! Wat een vreterijen zeg. Ieder jaar weer veel te veel. We drinken en knabbelen wat en kletsen honderduit. We hebben zoveel meegemaakt in de afgelopen 24 jaar en er is zoveel gebeurd en we hebben zoveel beleefd. Geweldig.

En dan is het tijd om naar Elburg te gaan. Ik heb een tafel voor 10 gereserveerd bij restaurant De Haas. We gaan met twee auto’s. In elke auto 5 handbalsters. En behalve ik die de chauffeur is, bemoeit iedereen zich met het navigatiesysteem en paar keer werd er gezegd, je moet hier naar links, terwijl de ander dan weer zei, nee je moet hier naar rechts. Het duurde daarom drie keer zolang als normaal. Lachen, gieren, brullen. Uiteindelijk zijn we op de parkeerplaats in Elburg. We lopen de Jufferenstraat in, de hoofdstraat van Elburg. Het sterft hiervan de restaurants en alle restaurants zijn goed gevuld.

Het restaurant is mega groot en heel gezellig.We krijgen een iPad voor onze neus waarop het menu staat. We kiezen allemaal wat, maar we kunnen het niet bestellen via de iPad. Tijdsverspilling! Ook op de iPad staat dat er aardappeltjes, frietjes, salade, appeltjes en witlof met ham en kaas geserveerd wordt. Is de hele bestelling na veel vijven en zessen opgenomen, vraagt Astrid of ze ook wat aardappeltjes, frietjes, salade, appeltjes en witlof met ham en kaas neer kan zetten. Het blijft een rare die Astrid.

Na de overvloedige maaltijd zien we dat er koopavond is vanavond. Het is nu 20.15 uur. Dus we hebben nog ff de tijd om te shoppen. Het is nu gelukkig droog en de wind is gaan liggen. Dus we lopen heerlijk door de Jufferenstraat. Maar helaas. Geen winkel is open. We lopen toch nog even door het geweldige stadje, door prachtige straatjes en langs leuke kanaaltjes. En dan zijn we weer op de parkeerplaats.

We zijn in 5 minuten op het park. Ik heb tegen mijn medereizigers gezegd dat ze allemaal hun mond moesten houden. We hebben onze kentekens opgegeven en dan gaat de slagboom voor je open als je aan komt rijden. Ik ben er zo door, maar Wies met haar gevolg lukte dat niet. Ff naar voren, ff naar achteren, ff dichterbij de camera. Maar no way. Ze bleef aan de verkeerde kant van de slagboom.

Ze liet de auto achter haar door de slagboom gaan en met een kilometertje of 50 reed ze achter de man aan. Dat ging maar ternauwernood goed.

In onze bungalow zetten we koffie en schonken we van alles in. Astrid installeerde de nostalgiequiz op de televisie. We formeerden 3 groepen en hupsakee, het feest kon beginnen.

We hebben deze quiz al een aantal jaar geleden gedaan. We zijn natuurlijk allemaal een daggie ouder geworden en ons geheugen laat ons wel eens in de steek. We kunnen deze quiz over een paar jaar gerust nog een keer doen.

We deden acht ronden en twee er van waren de muziekronden. We galmden allemaal mee met deze oude liedjes. Heerlijk. Na drie ronden hadden we pauze. Even plassen natuurlijk, omdat we zo gelachen hadden. We schenken nog wat in en na deze korte intermezzo gaan we weer verder.

Ik was samen met Greta en Marja.We waren bijna de besten. Wat een heerlijke quiz was dit. Onze grote dank gaat uit naar de quizmaster ASTRID. Echt goed gedaan hoor As. Over een paar jaar mag je weer quizmaster zijn met dezelfde quiz. Per slot van rekening zijn dan weer een paar jaar ouder.

We gaan weer over tot het drinken van wijn, veel wijn. Ik zal niet zeggen hoeveel lege flessen wijn inmiddels in de keuken staan. De vele zakken snoep, zoutjes en weet ik veel blijven onaangeroerd na de koffie met gebak van deze morgen, een uitgebreide lunch en een heerlijk diner zonder dessert.

En dan gaat onze quizmaster de punten tellen en berekenen welk groepje heeft gewonnen. En dat is het groepje de Beppies bestaande uit Sjaan, Nel en Carla. Zij krijgen een oorkonde en een prijs.

Ons groepje heeft de tweede prijs gewonnen en ook wij krijgen een oorkonde. Wij hadden iedere keer een andere naam. We begonnen met wij zijn de besten, wij zijn bijna de besten, deze ronde was echt niks en weet ik veel welke andere namen wij hadden.

De derde prijs is voor Adrie, Liesel en Wies. Hun groepje heette De drie musketiers. En ook zij kregen een oorkonde. Het was al met al een geweldige avond.

En dan zoeken we onze slaapkamers op voor hopelijk een heerlijke nachtrust.