De bus bracht ons vandaag een kwartiertje verderop naar de Klausberg. Een kabelbaan van ruim 1600 meter. Eenmaal boven genoten we van het prachtige uitzicht. Een rodelbaan, tokkelen dat kon daar allemaal. En wandelen natuurlijk. Maar dat is aan mij niet besteed deze dagen. Jeetje wat heb ik spierpijn in mijn bovenbenen en kuiten. Ik kan amper lopen.

We drinken eerst koffie en chocolademelk en kijken nog even rond. Omdat wandelen geen optie is, besluiten we weer met de kabelbaan naar beneden te gaan. We nemen de stadsbus naar het dorpje Sand in Taufers. Volgens Jan een enig dorpje. Maar alle winkels waren dicht, jammer.

Wel is een restaurantje open en daar nemen we een tosti. Op het terras zit een accordeonist en een man met een stok met allerlei muziekinstrumenten. Ons kon het niet bekoren. Dan zien we een souvenierwinkel die wel open is. Daar kopen we een kaart voor Jan om geld in te doen en om hem later te bedanken voor de mooie reis.

Dan nemen we de bus weer terug naar Lutago. Bij de Spar doen we boodschappen en dan gaan we ijs halen. Heerlijk. We lopen weer terug naar het hotel. En mijn benen vinden dat niet leuk. In de tuin doen we nog een drankje.

Ik vraag Jan hoe ik aan spierontspanners kom. De apotheek is dicht. Volgens Jan gaan ze maandag weer open. Ja daar heb ik nu wat aan. Ik google en lees dat paracetamol ook schijnt te helpen. Maar daar heb ik al bijna een kilo van op. Carla heeft gelei tegen spierpijn. Dus dat maar ff proberen.

Dan is het weer tijd voor ons diner. Totaal geen trek. En als ik denk dat ik van de tweede etage naar beneden moet lopen, zakt de moed mij in mijn schoenen. Maar ik red het. We eten ons heerlijke diner en dan begeef ik mij weer voetje voor voetje naar boven. Ga lekker lezen en dit verhaal schrijven. Hopelijk zijn mijn klachten morgen minder.