Heerlijk geslapen om 07.30 uur wakker door de wekker. Douchen en ontbijten en om 09.00 uur zijn we op weg naar de Prager Wildsee. Het weer ziet er veelbelovend uit.

En ook hier tussen die prachtige bergen zijn wegwerkzaamheden en dus files. Bij ons zetten ze dan zo een verrijdbaar stoplichie neer. Hier niet. Hier staan aan twee kanten van de weg twee mannen het verkeer te regelen. Ik krijg een flashback naar Amerika. Daar staan bejaarden in de kokende zon en smeltend asfalt het verkeer te regelen met een spiegeleitje. Om 11.00 uur zijn we bij het meer.

We starten meteen linksom met de wandeling om dit prachtige meer. Linksom is verstandiger volgens Jan onze chauffeur. Want dan heb je het moeilijkste gehad. En daar was niets over gelogen. We moesten af en toe flink klimmen. Maar I love it.

Vele bootjes ook op de spiegelgladde meer. Het was net of we weer in Canada waren bij Lake Louise. Hel blauw water ook. De zon scheen hier op 1500 meter niet. Maar door het wandelen krijg je het bloedheet. We genieten volop.

We zien overal langs het water op het pad koeienpoep. Huh, hoe dan? Maar als we halverwege de wandeling zijn, horen we koeienbellen en zien we tig van die beesten alle toeristen aangapen. Geweldig.

Als we na 1 1/2 weer bij het beginpunt zijn, begint het te spetteren en te onweren. Snel duiken we een restaurant in voor de lunch. And when in Italy ….. I love it.

Om 13.30 uur vertrekt de bus naar Bruneck een iets grotere plaats met een gezellig centrum. Veel winkels zijn gesloten, waarschijnlijk omdat het maandag is. Maar dat kon ons niet deren.

We zoeken een ijswinkel, en verdomd, when in Italy ….. I love it.

Na 1 1/2 uur komt de bus weer voorrijden en worden we vlakbij ons hotel afgezet bij een museum met houtsnijwerk. Niet ons ding. Ons hotel ligt 700 meter verderop en wij besluiten daar naar toe te lopen en in de tuin een drankje te drinken.

Het is in het dal heerlijk weer en we hebben daar een goed uur gezeten. En dan maken we ons weer klaar voor het voortreffelijke diner. Heel lekker en ook heel gezellig. In Italië schijnt het in hotels de gewoonte te zijn dat je elke avond aan dezelfde tafel gaat zitten. Bij in ons kwamen gisteren al Jan en Carla zitten. En we hadden natuurlijk al Jon en Carla. Hilarisch gewoon. Wat een pret hebben we met dit stel.

Na het eten gaan we weer bij de bar zitten en al snel voegen meer mensen zich bij ons, waarom weet ik ook niet! Wel dat wij als laatsten de bar verlieten.

Welterusten 😴