Wat een schitterende dag vandaag. Knalblauwe hemel en geen zuchtje wind. Dus opstappen maar. We rijden door de weilanden richting de IJssel. We stappen op het eerste pontje in Olburgen. Binnen een poep en een zucht staan we aan de overkant van het water.

Dan fietsen we over de dijk richting Bronckhorst. Wat een geweldig dorpje is dit toch. Door het mooie weer is het drukker dan anders. We zien alleen maar grijze duiven. We zijn natuurlijk zelf ook al op leeftijd, maar we voelen ons nog niet zo oud....

We lunchen in Bronckhorst in een gezellig tentje en stappen weer op onze fietsen. Dan fietsen we weer naar het pontje. We staan te wachten. De pont komt net aangevaren, vol met fietsers. Ook allemaal oudjes. Je moet echt een flinke klim maken om boven te komen. De meeste doen dat lopend. En dan valt een van de grijze duiven. Ze blijft liggen en vertelt dat ze pijn haar heup heeft. Wij denken gebroken dus. Maar als we op het pontje staan, zien we de grijze duif opstaan. Hoe het met haar gaat weten we niet.

Wij varen de IJssel over en in hooguit 3 minuten staan we alweer aan de overkant. Dan fietsen we een in drie kwartier naar ons onderkomen. Wat een geweldig fietstocht was dit. Toch weer zo’n 50 kilometer.

Thuis chillen we en maken we ons klaar voor ons diner. We gaan weer naar Apeldoorn naar ‘t Zusje. Heerlijk wat je daar allemaal kunt eten. Je kiest twee gerechtjesuit en kan de hele avond blijven kiezen en eten, voor-, hoofd- en nagerechtjes. En die laatste!!!! Jammie.

Als we ruim drie uren hebben gezeten stappen we op en rijden naar Eerbeek. Daar nemen we nog een afzakkertje en is er weer een dag voorbij.

Donderdag 3 september

We worden wakker terwijl it rains cats and dogs. Bah. Fietsen is geen optie nu en de vooruitzichten zijn niet al te best om ook maar iets in de buitenlucht te ondernemen. We besluiten om na het ontbijt de spullen te pakken en afscheid te nemen van Eerbeek.

We hebben genoten van twee heerlijke weken. We kwamen voor het wild. En dat hebben we gezien. In grote getale. Zwijnen, herten, edelherten, reeën en niet te vergeten twee vossen. Wow.

Onze reizen naar Bonaire en de Dolomieten gingen vanwege het virus niet door, maar dit wild heeft alles toch weer goed gemaakt.

I love de Veluwe.