Wow wat een dag was het vandaag. We worden wakker met een onbewolkte hemel. We besluiten laat in de middag een bezoek te brengen aan het Nationaal Park De Hoge Veluwe.

Eerst fietsen we weer een rondje van 35 km van Eerbeek, via Loenen weer terug naar Eerbeek. Heerlijk door de bossen en over de heide. We lunchen in Loenen en dan rijden we weer terug naar de bungalow. Een geweldige route.

We gaan heerlijk in de tuin bij onze bungalow chillen. Zalig die zon op je bolletje. Dan zetten we de fietsen achterop de auto.We rijden naar de Posbank. My o my, wat is het hier druk. We genieten van de prachtig bloeiende heide. We lopen een stukje naar beneden om te kijken of we zwijnen of herten zien.

Iedere keer als we hier met Lorèn zijn, zien we herten en zwijnen op dezelfde plaats. Vandaag houden de zwijnen zich schuil en zien we alleen een paar herten. Prachtig.

Dan rijden we naar Hoenderloo naar de ingang van het park. We halen de fietsen van de auto’s en beginnen onze route. Bij een wildscherm zien we vele herten en reeën. Wat geweldig. Dan besluiten we te gaan eten. In het parkrestaurant kiezen we alle vier iets lekkers uit en hopen dat alles heel snel gebracht wordt. We hebben haast.

Na de overvloedige maaltijd fietsen we het park weer rond. Op de Wildbaanweg zien we weer een observatiepunt. Hier staan zoveel mensen met telelenzen op statieven, hier moet wild te zien zijn. We staan een tijdje mee te turen, maar vooralsnog niks te zien. Als we meerdere mensen zien vertrekken, doen wij dat ook.

Verderop is nog zo’n punt. Daar zien we in de verte wat herten. We fietsen verder en vlak bij de uitgang staan ik weet niet hoeveel reeën. We stoppen en maken ik weet niet hoeveel foto’s. Dan komen er twee logge zwijnen aan. Wat een plaatje zo bij elkaar.

Het park sluit om 20.00 uur. Het is inmiddels al tegen acht uur. Dat wordt nog even flink trappen. Wat een geweldige fietstocht was dit.

Maar het mooiste moest nog komen. Via de Woestehoefweg rijden we weer naar Eerbeek.

We zien een auto stil staan langs de kant van de weg. Of deze heeft pech of....
En ja hoor, wij stoppen ook en langs de kant van de weg zien we weer een vos. Wat een prachtig beest. Chris stopt de auto en ik zoek mijn fototoestel. Ik weet niet waar ik dat ding heb gelaten. Ik stap de auto uit om op de achterbank te zoeken. Dat mooie vosje, kijkt mij zo in mijn gezicht. En als ik mezelf omdraai naar de achterbank waar ik inmiddels mijn fototoestel heb gevonden, neemt hij of zij de benen. Wat een geweldige ervaring.

Dan rijden we weer verder naar Eerbeek, schrijf ik onmiddellijk dit verhaal en geniet nog na van deze fantastische dag.

En later op de avond spelen we nog twee spelletjes en beide keren winnen de jongens. Mij kan het geen donder schelen na het zien van zoveel moois vandaag.