Wat een heerlijke temperatuur om je vakantie te beginnen. Met een heerlijk zonnetje op onze bolletjes pakken we de auto in. Heerlijk als je je reistassen niet hoeft te laten wegen. Fietsen achterop de auto en gaan met die banaan. Snel nog even regenponcho’s scoren....

We hebben met Jon en Carla afgesproken bij La Palace in de Meern. Lekker drankje, taartje erbij, jammie. We rijden na een goed half uur naar Arnhem. We parkeren de auto bij Van der Valk en dan begint onze eerste fietsroute, 35 km.

Er staat een beetje wind maar omdat de temperatuur zo lekker is hindert ons dat niet. We zijn tien minuten onderweg, genieten van de zonnestralen. Carla zegt nog: “Heerlijk de eerste dag fietsen in het zonnetje.”

De reisleidster, ik dus, fiets voorop (gelukkig). En dan hoor ik gekraak en gekreun. Carla die achter mij reed, gleed onderuit, Chris knalde tegen Carla op en Jon dook over de kop over Chris heen. Oh nee, een vreselijke toestand. Carla stond snel op, onder het bloed, en ze dacht dat ze weer haar arm had gebroken. Chris moesten we van zijn fiets ontdoen. Hij had zich in de struiken laten vallen. Met ik weet niet hoeveel doornen in zijn arm stond hij ook weer op. Jon was ook opgestaan met pijn in zijn borst. En nu???

Carla kon niet meer fietsen. Gelukkig waren we niet al te ver van een kruispunt met de straat namen er op. Jon fietste naar zijn auto om de fietsen van hen weer op te halen. En om daarna met Carla naar Rijnstate (ziekenhuis in Arnhem) te gaan.

Chris en ik fietsten ook weer terug naar de auto. Nog even lunchen en dan wachten op berichten uit het ziekenhuis. Gelukkig woont Celeste in Arnhem dus daar wachtten we maar.

Het verlossende woord kwam na een tijdje. Niets gebroken gelukkig. De wonden zijn schoongemaakt en toen mocht het ongelukkige paar het hospitaal verlaten.

Op naar ons vakantiepark in Eerbeek. We komen daar tegelijk aan, inchecken en snel naar onze super-de-luxe bungalow. Auto uitpakken en op naar het stadje om wat te drinken en boodschappen te doen.

Dan weer terug om de boodschappen op te ruimen en dan beslissen waar we gaan eten. Traditie is om, als we in Hoenderloo zijn, de Chinees in Beekbergen te bezoeken. We zitten hier nu 9 km vanaf. Kippenstukkie om te rijden. Dus hup naar de Chinees. Na de overvloedige maaltijd maar weer terug naar ons onderkomen.

Alle tassen moeten nog uitgepakt worden. Ook weer zo gebeurt. Ik schrijf dit verhaal in de tuin van ons huis. Heerlijk weer is het nog. Het was weer een enerverende dag. Ben benieuwd wat ons nog meer te wachten staat.