Vandaag vroeg uit de veren, 06.00 uur. Het lijkt wel of ik naar mijn werk ga. We ontbijten en gaan dan met de bus naar het fietsverhuurbedrijf van Co van Kessel. We krijgen een briefing en zoeken dan allemaal een fiets uit.

We starten om 08.00 uur. Het is gelukkig nog niet zo warm en van de aangekondigde smog merken we helemaal niets. We fietsen door smalle steegjes, over markjes waar het vlees rauw in de openlucht ligt. Ieuw!!! Ik moet er niet aan denken dit te moeten eten.

We komen kraampjes met kleding, schoenen, t-shirts, groente, bloemen, fruit en weet ik veel allemaal tegen. Prachtig.Natuurlijk stoppen we ook bij verschillende tempels. En zo langzamerhand wordt het echt warm.

Vorige keren staken we met een boot de Chao Praya rivier over. Nu gaan we over een brug. My oh my. Een flinke klim met deze fiets die geen ebike is. Balen!

Ook, aan de overkant van de rivier is het prachtig fietsen. We genieten volop. En dan moeten we toch met onze fiets een boot op om aan de overkant te komen.

Dan zijn we al snel weer bij het verhuurbedrijf. Inmiddels is het 12.00 uur. Hiernaast lunchen we en gaan we pinnen.

Na de lunch lopen we weer naar de rivier. We gaan door de klongs varen. Geweldig. Mensen die in huizen op palen wonen. Complete bouwvallen zijn sommige huizen.

We zien verschillende varanen en reigers aan de kant zitten. We voeren de vissen en zwaaien naar iedereen aan de kant die naar ons zwaait. Op het water is het heerlijk koel. Om 15.00 uuris het uit met de pret en zijn we weer aan de wal.

We lopen naar de skytrain met de hele club. Omie haalt kaartjes voor ons en als de trein komt, wurmen we ons allemaal de trein in.We gaan maar twee haltes mee en dan lopen we naar ons hotel. We zijn kapot. Snel douchen en even relaxen op de kamer.

Om 17.00 uurstaan we al weer paraat. We gaan naar de Bayoke Sky Tower voor ons diner op de 77e verdieping. Maar voor we daar zijn... File, file en nog eens file. Vreselijk wat een drukte.

Pas om 18.00 uurzijn we bij de toren. Met de lift (oh, ik kan dat woord niet meer horen) zijn we in een goeie minuut boven. Daar wordt een heerlijk buffet voorgeschoteld. Als we uitgegeten zijn gaan we naar de 83e verdieping. Deze etage draait om zijn as. We hebben prachtig uitzicht over deze megapool.

En dan is het uit met de pret, we gaan terug naar het hotel. We zijn moe van deze drukke, maar geweldige dag. En met ons meer reisgenoten. Allemaal willen we zo snel mogelijk naar de kamer.

De lift is geschikt voor 6 personen (Thai people I think). Tja en als je dan toch met 9 Nederlanders in de lift stapt, kan het wel eens mis gaan. EN DAT GING HET OOK!

My o my, we hebben 20 minuten vastgezeten in deze krappe ruimte zonder airco. En als je weet dat het werktempo hier een stuk lager ligt dan bij ons, nou dan weet je het wel. De monteur moest van ver komen.

Verschillende keren hebben we op de noodknop gedrukt. Op een moment roept een of andere Zweedse of Noorse troela iets. We verstaan er natuurlijk geen barst van. We vragen haar in het Engels te praten. Dan horen we dat zo het licht in de lift uitgaat. Lang leve de mobiele telefoons die je als zaklantaarn kan gebruiken. En wat kan je leuke selfies maken met zo’n ding!!!

Er wordt gesommeerd rustig te blijven en iemand oppert om een spelletje “Ik zie ik zie wat jij niet ziet” te spelen. Ik vraag of het verplicht is mee te doen met dit spel. Ik kan je verzekeren dat als het 33 graden is en geen airco en je zit met 9 personen in een piepklein liftje, je het erg benauwd krijgt.

Na 20 minuten worden we bevrijd. Yeah! We blijven in de lobby van het hotel met airco en een drankje even bijkomen. Poeh, poeh, dit was wel heel erg heftig. Ik schrijf dit nu en ben opgelucht dat ik veilig en wel in onze hotelkamer ben. En nu maar hopen dat ik vannacht geen nachtmerrie krijg.