Heerlijk na een kleine anderhalf uur vliegen staan we op het vliegveld van Oslo. Binnen drie kwartier zit iedereen en alle bagage in de bus. We kunnen vertrekken. We maken een stadstour door deze prachtige, mooie en zeer schone stad. We gaan naar het Raadhuis, naar het Koninklijk Paleis, naar de skischans Hollenkollen, naar het prachtige Sculpture Park. Ik heb nog nooit zoveel beelden bij elkaar gezien. En ik heb ook nog nooit zoveel piemels gezien. Hilarisch gewoon.

We wandelen door die mooie stad en daar eten we een broodje. Het is echt heel warm. Wekenlang hielden we het weerbericht van Noorwegen in de gaten. Niet echt superweer werd voorspeld. Maar de weermannen en - vrouwen kunnen er hier ook niets van. Heerlijk was het vandaag.

Als we bij de skischans vandaan gaan, stappen we de bus weer in met als einddoel ons hotel voor de komende nacht. En dan.... iemand is zijn rugtas kwijt. Met alles erin. Geld, paspoorten, creditcards, fototoestellen, telefoons. Iedereen is in rep en roep. Het bewuste stel gaat samen met onze vrouwelijke gids Tonny, op zoek. Ze komen onverrichterzake weer terug. Reconstrueren de laatste minuten. Iedereen geeft aan of zij de man met of zonder rugzak heeft gezien. Weer een keer op pad. Tot iemand anders uit de groep de bewuste rugzak gewoon in het bagagerek vindt. Gelukkig maar.

Om 18.00 uur zijn we in het hotel. Bagage naar boven brengen. Voor Chris een koffer en voor mij een eigen koffer maken. En dan maken we ons op voor ons eerste avondmaal in Noorwegen. Een buffet. Iedereen stelt zich aan elkaar voor en ik weet meteen de namen al niet meer. Jammer dan.

Na het eten gaan we met nog twee mensen (nee niet Jon En Carla) uit onze groep naar het meer. Het hotel ligt prachtig hier. Bij een steiger staan twee Chinezen. Chris vraagt of hij een foto van ze moet maken. Ze hebben zelf al tig foto's van elkaar gemaakt. Ze zijn Chris erg dankbaar. Ze vragen waar we vandaan komen. Zij komen uit Bejing. We worden uitgenodigd een keer bij ze langs te komen in China. Maar met 9 million bicycles lijkt ons dat geen goed idee.

We lopen weer terug naar het hotel en gaan dan naar de kamer om dit verslag te schrijven en dan kan de gepensioneerde eindelijk een glas whisky nemen. Gratis en voor nop. Gelukkig hebben we ons spaarvarken thuis geleegd. Alcohol is hier niette betalen ;-)