Zaterdag 11 februari 2017

En dan gingen we vandaag met de taxi naar de Cable Car. Eerst moesten we bij de receptie vragen of deze wel open was. Vaak is dat ding under contruction. Dat kan pas om 10.00 uur volgens de receptioniste. Wachten dan maar. En om 10.00 uur krijgen we het sein dat de kabelbaan vandaag open is.

Hup de taxi in. In een klein half uur zijn we aan de noordkant van Langkawi. Maar watskeburt. De meeste toeristen waren er natuurlijk al voor 10.00 uur. En dat zijn heel veel toeristen. Er zijn ik weet niet hoeveel loketten open voor tickets. En overal staan lange rijen. We zien dat er een fast lane is. Ja die nemen we bedachten we. Kost wel wat extra (en niet zo weinig ook voor Maleisische begrippen) maar dan hoef je niet zo lang in de rij om in het karretje te komen. Als we aan de beurt zijn en een kaartje voor de fast lane willen bestellen, worden we naar een ander loket gestuurd. En het is bloedheet hier moet je weten.

We gaan naar het goede loket en daar zijn we meteen aan de beurt. En we kunnen meteen een karretje in. Dan gaan we in een kwartier een hoogte van ruim 700 meter bereiken. We lazen dat dit ook de allersteilste kabelbaan ter wereld is. Mega eng dus (vind ik). Halverwege stappen we uit (dat kan he, dat je niet denkt dat we er genoeg van hadden) en genieten we van het uitzicht.

Het is niet helemaal helder. Maar we kunnen wel ons strand zien in het zuidwesten. Ook zien we het strand bij Berjaya Langkawi Beach Resort waar we een aantal jaar geleden zijn geweest. Prachtig.

Dan stappen we weer in en laten ons naar de top vervoeren. Wow, wat hoog. En wat een prachtige groene wouden zijn hier. We zien ook de Seven Wells Waterfall liggen. Daar zouden we ook naar toe kunnen gaan. Maar ons staat nog vers in het geheugen de watervallen op Lombok verleden jaar. Pfft, geen optie dus.

En die prachtige Skybridge waar je over het tegenwoud kunt wandelen. Het is alleen balen dat het zo ontzettend druk is. Dan gaan we naar beneden. In Oriental Village eten we een broodje en dan laten we ons door een taxi weer naar ons hotel brengen.

Snel omkleden en herhalen wat we eigenlijk elke dag doen. Heerlijk dobberen in die heerlijke zee. En met je blote voeten over het kokend hete zand naar je bedje teruglopen en dan denken dat als we thuis waren geweest dat we nu met onze voeten in de sneeuw hadden gestaan.

Zondag 12 februari 2017

Vandaag deden we helemaal niks. Heerlijk. We lunchten aan het strand en toen bleek ons beursje gevuld te moeten worden. In deze buurt is geen pinapparaat. Volgens de receptioniste is bij het volgende strand een bank waar je pinnen kan. Een half uurtje lopen maar zegt ze. Nou echt niet. We nemen gewoon een taxi. Decadent. Een taxi heen en terug om wat geld uit de muur te halen. Na het diner gaan we (Chris) gezellig Teletekst zitten kijken of Ajax kan winnen van Sparta. En dan gaan we zo langzamerhand de koffers pakken want morgenavond vertrekken we weer en dan moeten we denk ik toch met onze voeten in de sneeuw!