Maandag 3 jun 2013

Vandaag gaan we weer naar huis. We zijn weer vroeg uit de veren. We ontbijten, pakken de koffers in en Chris maakt het huis schoon. Om 11.00 uur, precies op de afgesproken tijd, verlaten we onze villa voorgoed. We hebben een toptijd in dit prachtige huis gehad.

We rijden naar Orlando Premium Outlets om voor de laatste maal in te slaan. En verdomd, weer komen we met tassen vol het winkelcentrum uit. We drinken nog een overheerlijk bakkie bij Starbucks en rijden dan naar The Cheesecake factory in The Millenia Mall die we tegen komen op weg naar the airport.

Al snel zijn we daar en er is zowaar nog plaats voor ons om te lunchen. Ook nu eten we weer verrukkelijk en teveel. En dan gaan we naar het vliegveld. Inmiddels is het 15.00 uur en dan komen we in een file terecht. Pas na een paar minuten ontdekken we dat op de weg links van ons geen auto\'s meer rijden. Daar is dus wat gebeurd. En als we heel langzaam doorrijden, zien we dat de weg is afgesloten door brandweer- en politieauto\'s. In de lucht cirkelen tig helikopters. Spannend! We denken dat we in zo\'n vreselijk serie van SBS6 of RTL7 terecht zijn gekomen. Maar dan zien we wat er werkelijk aan de hand is.

Een man zit op de rand van een viaduct en wil naar beneden springen. Om hem heen staan tig politie- en brandweermensen.

Gelukkig duurt het oponthoud niet al te lang en kunnen we snel doorrijden. We zijn om 16.15 uur op het vliegveld. Brengen onze prachtige auto naar de carrentals van Alamo en checken in.

We vliegen van Orlando naar Miami en dan naar Amsterdam. De laatste vlucht duurde bijna achtenhalf uur. Om 14.15 zette de piloot het vliegtuig op Nederlandse bodem. Dat deed hij beter dan de piloot die ons naar Miami vloog. We stuiterden en zwalkten over de landingsbaan. Scary!

Inmiddels is het dinsdag 4 juni 2013. We moeten in Amsterdam ook nog even (pfft, duurt lang) op de koffers wachten. En als we met de koffers naar buiten lopen, wordt Leonard er tussen uitgepikt en aan een kruisverhoor onderworpen. Dit oponthoud duurde maar heel kort. En als we boven bij de vertrekhal komen, staat de taxibus ons al op te wachten.

Geen files dus we zijn zo in Zoetermeer. Eerst werden Leonard, Celeste, Chris en ik afgezet en later Marsha en Edwin. Maar Arnhem ligt niet naast de deur. Dus Leonard en Celeste hebben nog een ritje van een uur voor de boeg.

Het was weer een heerlijke gezinsvakantie in Florida. We hebben volop genoten van alles wat we hebben meegemaakt. Ik ben benieuwd waar we over tien jaar naar toegaan en wie er dan bijgekomen zijn;-)