Woensdag 30 januari 2013

Gisteravond hebben we weer heerlijk gegeten naast ons hotel. Allerlei kleinere hapjes. Er kwam geen eind aan. Overheerlijk. We hebben ook de grootste lol. Ik wijt dit vooral aan de illegaal gestookte rijstwijn. Er werden wel piepkleine glaasje geschonken, maar vele kleine maken een of meerdere grote.

Vanochtend stonden we om 08.15 uur weer present.

En nu allemaal meezingen. Dit liedje van Gerard Cox kennen jullie allemaal:

Je hebt er maandenlang naar uitgekeken.
Die koude winter wou meer eerst niet om.
Traag en langzaam kropen langs de weken.
Maar eindelijk daar was ie dan, de ZON.
Enz...

Het is vandaag voor het eerst echt heel erg warm. De zon staat hoog aan de hemel. Goed smeren dus.

We gingen de oude stad van Hoi An ontdekken. Met de bus zijn we er zo. We bezoeken eerst een zijdefabriek. Natuurlijk hier ook weer een verkooppraatje. We nemen een kijkje in de winkel en Chris koopt een zijden stropdas voor nog geen € 6.
Bij ons betaal je ik weet niet hoeveel voor een stropdas van zijde. En gelukkig heeft hij er nog niet zoveel ;-)
Dan lopen we over de overdekte Japanse brug. Deze brug is al eeuwen oud. We bezoeken verschillende musea. Ook een waar vroeger het hoofdkantoor van de VOC was gevestigd.

Dan gaan we naar de rivier voor een schitterende boottocht. We zien heel veel vissers op het water. Zij gooien vanaf een boot een heel groot net en die halen ze meteen weer met vangst en al binnen.
In een schattig Vietnamees dorpje gaan we aan wal. We lopen door de straatjes waar de plaatselijke bevolking hun waren verkopen aan elkaar. Geweldig. Dit is Vietnam zo als ik dacht dat het zo zijn.

We gaan weer aan boord en varen terug naar de opstapplaats van de boot. Tijd voor de lunch. Het is inmiddels al 13.30 uur. Ook hier weer een acht gangen menu. Veel kleine hapjes maar o zo lekker.
De Vietnamese keuken is wel zo verrukkelijk. Alles wordt zalig gekruid met verse kruiden.

Na de lunch gaan we weer met de bus naar het hotel. Het is dan al 16.00 uur en om 16.30 uur gaan we met z\'n zessen, een gids en Mao fietsen. Oh dat was echt genieten. We fietsen door de rijstvelden, zien iedereen aan het werk. We zien opzichters op ossen zitten. We stoppen een aantal maal om foto\'s te nemen. En zelfs iemand uit onze groep gaat op een os zitten. Die banjert door het water. Gelukkig was diegene niet zo lang, maar twee meter. Zijn benen hingen ook in het water. Oh wat genieten we.
We zijn pas om 18.15 uur weer in het hotel. Snel douchen en weer eten. Het leven is goed.

We gaan weer in. Hetzelfde restaurant als gisteren eten. Weer zalig en we hebben voor morgen ook al weer besproken.
Als we uitgegeten zijn gaan we naar de kleermaker naast ons hotel. Een aantal mannen, waaronder Chris, laat een kostuum aanmeten voor $ 105. Of het wat is zien we morgen wel. Dan moet er gepast worden. Het was hilarisch. Wat hebben wij gelachen, zeg. Het was weer als vanouds.

Als er uitgemeten is, dat vinden de mannen erg jammer, drinken we nog wat in de bar van ons hotel. En dan moeten we echt gaan slapen.