mariannebrinkopreis.reismee.nl

Jon is jarig en we fietsten in Duitsland

Jon is jarig. We feliciteren hem. We moeten de slingers nog ophangen maar dat doen we wel als hij en Chris naar de bakker zijn voor ovenverse broodjes en taartjes.

Gelukkig staat er een trappetje in de meterkast. Zo gepiept. De tafel wordt buiten gedekt want we hebben een wolkenloze hemel op deze heuglijke dag.

Als de jongens terugkomen ontbijten we. De taartjes gaan in de koelkast. We hadden ons gisteravond voorgenomen voor ons vertrek voor een fietstocht koffie te drinken met gebak.

Na de douchetaferelen worden de fietstassen gepakt, de fietsen achter op de auto gezet en dan kunnen we vertrekken. Fietsen vanuit Vijlen is, voor ons tenminste, geen optie. Veel te hoog.

We zijn in twintig minuten in Brunssum waar we de auto parkeren en de fietsen gereed maken. We rijden een route door de Brunsummerheide en via mooie natuurgebieden door Duitsland. De heide staat prachtig in bloei. Het is megadruk op de parkeerplaats. Waar al die mensen zijn gebleven weten we niet. Hier zijn een soort pretparken, golfbanen, kinderboerderijen en mooie vennetjes.

En dan kom ik er achter dat we vergeten zijn de taartjes op te eten. Het moet echt niet gekker worden zeg!

Na een aantal knooppunten rijden we Duitsland in. Geen grensovergang hier. We hebben voor de zekerheid wel paspoorten meegenomen. Op een moment komen we bij een vliegveld. Later blijkt dit een vliegveld van de Duitse luchtmacht te zijn in Geilenkirchen.

We horen vliegtuigmotoren brullen en nemen een kijkje. We zien net een groot leger vliegtuig opstijgen. Wat een mooi gezicht. Wel heb ik meteen heimwee naar een vakantie met het vliegtuig. Wanneer kunnen we weer?

We fietsen door een aantal Duitse plaatsjes. Niet echt veel bijzonders. En dan zien we in eens boven de weg dat er een grensovergang is. Twee mannen houden de wacht. Gelukkig hebben we de paspoorten bij ons. Ik vraag of we er door mogen. Maar dat mag dus niet. Het blijkt geen grensovergang te zijn maar de militaire basis. Balen, een Duits stempel in mijn paspoort ontbreekt nog.

We rijden weer verder en dan zijn we alweer in het natuurgebied bij Brunssum. De golfbaan daar is bijna net zo groot als heel Brunssum volgens mij.
En dan staan we weer bij de auto’s. We zijn ruim drie uren onderweg geweest voor een tochtje van 40 km.

We laden de fietsen weer op de auto’s en rijden naar ons tijdelijk onderkomen. Snel de fietsen van de auto afhalen en spullen naar de bungalow brengen. Tijd om eindelijk de taartjes op te eten.

We installeren ons heerlijk in de tuin. Carla en ik op de twee ligstoelen en de jongens op de tuinstoelen. Wat een leventje zeg. De zon maakt het feestje compleet. We drinken en knabbelen wat en dan kleden we ons om voor het diner.

Jon is jarig en mag zeggen waar we gaan eten. Dat wordt ‘t Kluske in Holset. Daar. Hebben we van de week overheerlijk geluncht.

Het restaurant is erg gezellig en het diner was weer verrukkelijk. Als we weer thuis zijn spelen we weer twee potje Tokken. En weer winnen de jongens twee maal. De stand is nu 7-1.

Reacties

Reacties

Sylvia

Heerlijk de hei
Maar dames die 7_1 is niet meer in te halen????

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!