mariannebrinkopreis.reismee.nl

Wat we niet gedaan en gezien hebben

Na het ontbijt pakken we de auto weer in en met frisse moed, na de relaxdag van gisteren, gaan we op weg. We worden uitgeleide gedaan door ik weet niet hoeveel flamingo’s. Dat is heel vriendelijk.

Het is weer prachtig weer, een onbewolkte hemel en heel erg warm. Maar we klagen niet. Ons einddoel vandaag is Cala Gonone aan de kust. Maar eerst hebben we nog wat bezienswaardigheden op ons lijstje staan.
We rijden via een prachtige weg door de heuvels en langs de zee. Deze is wel zo helder dat je de bodem heel goed kan zien. We rijden door veel tunnels, sommige zijn wel bijna 3 kilometer lang. Het is hier echt prachtig.
Om 12.00 uur stoppen we bij het plaatsje Muravera voor een bakkie en verse jus d’orange. Ons doel zijn de watervallen van Ulassai. We zien als we door de bergen rijden hier weer ik weet niet hoeveel borden staan dat bij sneeuwval sneeuwkettingen gebruikt moeten worden.
Maar ja, als het nu al bloedheet is en de zomer met gemiddeld 35 graden voorbij is al het gesmolten sneeuw al weg. Jammer, gemiste kans.

Dan rijden we door naar Orinio Vecchio, een spookstadje. In dit piepkleine stadje staan tig vervallen huisjes, hele straten. Ik maak ik weet niet hoeveel foto’s van dit lugubere stadje. Ook rijden we door Orinio Nuovo, ook zo’n spookstadje. Even verderop is het bewoonbare dorp. We snappen er niks van. We stoppen hier niet en rijden verder naar Lamusei om het stuwmeer te bezoeken. Nergens te bekennen. Gemiste kans nummer 2.

Inmiddels is het al 14.15 uur, lunchtijd. In geen velden of wegen een restaurant te vinden. Uiteindelijk vinden we er een. Het is dan inmiddels al 15.15 uur. De rit door de bergen duurt ontzettend lang. We kiezen allemaal een pizza uit. Maar helaas, pizza’s worden pas in de avond gebakken. Gemiste kans nummer 3. We kiezen allemaal wat anders uit. En dan vertrekken we om 16.00 uur naar Arbatax. Daar staan in zee mooie roze rotsen. Een prachtig gezicht. We lopen hier een tijdje en stappen dan weer in onze bolide.

We vervolgen onze weg naar Baunei. Een toeristisch bergdorpje waar je met een treintje een rit kan maken. Het dorpje ziet er geweldig uit, maar het treintje rijdt nu alleen nog maar voor grote groepen. En wij zijn maar met z’n vieren. Helaas, gemiste kans nummer 4. We drinken nog wat in dit schattige dorpje, 485 meter boven NAP.

En via tig bruggen en ik weet niet hoeveel haarspeldbochten rijden we naar ons hotel in Cala Gonone. We arriveren daar pas om 19.15 uur en het is al pikkedonker.
We zetten de auto in de garage en brengen de bagage naar boven. Snel ff opknappen en dan naar beneden voor het diner. Ook hier weer heerlijk gegeten en natuurlijk mocht ik de tiramisu niet overslaan. Dit wordt weer afkicken als we weer thuis zijn.
En dan kijken we in de lobby naar de uitreiking van de Televizierring. En ik vind het geweldig dat Chateau Meiland heeft gewonnen.

Wat goed!!! Au revoir!!!

Reacties

Reacties

Sylvia

En nu WIJNEN, WIJNEN, WIJNEN en dromen van al die bochten

Oma

Het was wel jullie ritje vandaag zeg ook weer in de pokert gr oma

Rita

Leuk om te lezen Mar , jullie treffen het ook met het weer zeg....liefs van ons

Anita

Wat een prachtige reis en zo leuk beschreven

Loes

Weer super geschreven, wat een belevenis weer....veel plezier nog! Groetjes

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!