mariannebrinkopreis.reismee.nl

Beestjes, allemaal beestjes....

Dinsdag 26 mei 2015
Eindelijk tijd voor wandelingen in het Algonquin Provincial Park. Ik heb thuis al de mooiste wandelingen uitgezocht. We beginnen met een korte wandeling, 2,1 kilometer, Whiskey Rapids Makkie dus. Binnen 15 minuten van ons hotel bevindt zich het prachtige park. We zijn er dus zo.
Hup de auto uit en wandelen maar. Maar oh nee. We zijn nog geen minuut onderweg of we zijn al opgevreten door die rot muggen. We proberen nog te genieten van alles wat we onderweg tegenkomen. En het is zo mooi hier. Bijna sprookjesachtig. We lopen met een folder te wapperen om die muggen te verjagen. We gaan steeds sneller lopen en de route die een uurtje zou duren, hebben we in 35 minuten gelopen. Als je dan weet dat het nu eindelijk bloedheet is, is het echt afzien. We hebben ook lange broeken aan en shirts met lange mouwen. Warm!
We stappen gauw de auto in, maar met ons tig van de vliegende insecten. Als we rijden gooien we alle ramen open om die beesten kwijt te raken.
We besluiten om de wandelingen maar te skippen. Het is niet echt ontspanning. We rijden nu met de auto langs alle hoogtepunten van het park.
Geweldige meren, mooie bergen, ondoordringbare bossen waar veel wildlife leeft. Maar wij zien behalve een schildpad, echt waar!, en een soort grote fazant niks aan wildlife. Nog niet eens een piepklein vogeltje.
We lunchen halverwege het park. De route is 56 kilometer. Als we die hebben gereden keren we om en hopen we een beest tegen te komen. Maar helaas.
We rijden naar ons hotel terug en gaan in de tuin aan het meer relaxen. Er liggen waterfietsen en kano's. En omdat ik in de vakantie geen zin heb in ruzie met Chris, ga ik met Carla in een grote Canadese kano. Hilarisch. We varen tot de helft van het meer en weten dan zelfs hoe we de kano de andere kant op moeten krijgen. Maar dan moeten we er ook nog uit zien te komen. Jon komt de kano op de kant trekken, zodat we met droge voeten de kano uit kunnen stappen.
Dan gaan we nog even in de zon relaxen met een drankje.
De jongens hebben om 18.00 uur een tafel in het restaurant van het hotel besproken. We eten hier heerlijk en voor de eerste keer nemen we een nagerecht.
Dan gaan we een stukje langs de weg lopen. Niet echt ideaal en veel te gevaarlijk. We gaan op de kamer wat drinken en ik ga dit verslag schrijven. Maar oh my, wat gebeurt er. Een voor een vallen er beestjes uit mijn haar op mijn iPad. Ik staak het schrijven en duik onder de douche. Ik was mijn haar drie keer en hoop dat de beestjes zijn verdwenen.
Dan kan ik mijn verslag af maken. Eigenlijk is er verder niet veel te vertellen. We plannen de route voor morgen. We gaan weer verkassen, naar Kingston. Niet op Jamaica dit keer maar in het duizend meren gebied van Ontario.
Foto's op Picasa, zie hier rechts.

Reacties

Reacties

Nel kalsbeek

Ondanks de beestjes hebben jullie wel schitterende foto's vooral die van Chris met regenjas ha ha

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!