mariannebrinkopreis.reismee.nl

Heerlijke wandeling van Natuurmonumenten

We ontbijten buiten in de zon. Het weer is heerlijk. Dan rijden we weer naar Vaals voor de dagelijkse boodschappen. Als alle boodschappen zijn opgeruimd, doen we de wandelshoes on en op pad naar Epen.

Het is inmiddels al 12.30 uur als we bij Herberg De Smidse aankomen waarvandaan onze wandeling begint. De parkeerplaats is behoorlijk vol, gelukkig vinden we nog een plekkie.
We besluiten bij de herberg te lunchen. Dat willen meer mensen. Er is geen plaats, of we even 5 minuten willen wachten. Dat geduld kunnen we wel opbrengen.

Als het meisjes wegloopt komt ze meteen weer terug met de mededeling dat er een tafel vrij is. Boffen dus. We kiezen wat lekkers van de kaart en dan gaan we wachten. En omdat het zo druk is duurt t een beetje lang. Maar dan heb je ook wat. Heerlijk geluncht daar.

Dan starten we onze wandeling. We moeten direct het weiland in en zien links van ons de Geul die pasgeleden behoorlijk wat ellende heeft veroorzaakt in het zuiden van Limburg door hevige regenval.

Het water staat nog behoorlijk hoog, maar de wandeling gaat onderaan de berg door het droge gras. Ik maak een foto van het prachtige watertje en dan loop ik terug naar mijn mede reisgenoten. En dan ineens lig ik languit. Gewoon hilarisch. Midden in het weiland hè!

Het is flink en veel klimmen, maar wat is deze route ook prachtig. Ook al hebben we deze al tig keer gelopen. We hebben prachtig uitzicht over de landerijen en de bossen. Het is behoorlijk warm, maar we klagen niet.

Na ruim twee uur zijn we weer bij de auto en willen we naar de bekende ijsboer in Epen. Maar wat een rij, niet normaal meer. We besluiten bij het Vijlerhof een ijscoupe te nemen. Jammie.

Dan gaan we terug naar huis en heerlijk relaxen in de tuin. De jongens lijkt het een uitdaging met de fiets door het Vijlerbos richting Epen te fietsen en weer terug. Dat is eerst klimmen, dan flink dalen en weer terug. Vreselijke rit met veel haarspeldbochten. Carla en ik liggen heerlijk op ons ligbedje en na een tijdje komen de jongens terug met een voldaan gevoel. Ze hebben het gehaald.

We eten vanavond thuis. Lekker makkelijk. Na de koffie spelen we twee spelletjes Tokken en dit keer wordt het 1-1. Nog steeds hebben de jongens een voorsprong 8-2.

Jon is jarig en we fietsten in Duitsland

Jon is jarig. We feliciteren hem. We moeten de slingers nog ophangen maar dat doen we wel als hij en Chris naar de bakker zijn voor ovenverse broodjes en taartjes.

Gelukkig staat er een trappetje in de meterkast. Zo gepiept. De tafel wordt buiten gedekt want we hebben een wolkenloze hemel op deze heuglijke dag.

Als de jongens terugkomen ontbijten we. De taartjes gaan in de koelkast. We hadden ons gisteravond voorgenomen voor ons vertrek voor een fietstocht koffie te drinken met gebak.

Na de douchetaferelen worden de fietstassen gepakt, de fietsen achter op de auto gezet en dan kunnen we vertrekken. Fietsen vanuit Vijlen is, voor ons tenminste, geen optie. Veel te hoog.

We zijn in twintig minuten in Brunssum waar we de auto parkeren en de fietsen gereed maken. We rijden een route door de Brunsummerheide en via mooie natuurgebieden door Duitsland. De heide staat prachtig in bloei. Het is megadruk op de parkeerplaats. Waar al die mensen zijn gebleven weten we niet. Hier zijn een soort pretparken, golfbanen, kinderboerderijen en mooie vennetjes.

En dan kom ik er achter dat we vergeten zijn de taartjes op te eten. Het moet echt niet gekker worden zeg!

Na een aantal knooppunten rijden we Duitsland in. Geen grensovergang hier. We hebben voor de zekerheid wel paspoorten meegenomen. Op een moment komen we bij een vliegveld. Later blijkt dit een vliegveld van de Duitse luchtmacht te zijn in Geilenkirchen.

We horen vliegtuigmotoren brullen en nemen een kijkje. We zien net een groot leger vliegtuig opstijgen. Wat een mooi gezicht. Wel heb ik meteen heimwee naar een vakantie met het vliegtuig. Wanneer kunnen we weer?

We fietsen door een aantal Duitse plaatsjes. Niet echt veel bijzonders. En dan zien we in eens boven de weg dat er een grensovergang is. Twee mannen houden de wacht. Gelukkig hebben we de paspoorten bij ons. Ik vraag of we er door mogen. Maar dat mag dus niet. Het blijkt geen grensovergang te zijn maar de militaire basis. Balen, een Duits stempel in mijn paspoort ontbreekt nog.

We rijden weer verder en dan zijn we alweer in het natuurgebied bij Brunssum. De golfbaan daar is bijna net zo groot als heel Brunssum volgens mij.
En dan staan we weer bij de auto’s. We zijn ruim drie uren onderweg geweest voor een tochtje van 40 km.

We laden de fietsen weer op de auto’s en rijden naar ons tijdelijk onderkomen. Snel de fietsen van de auto afhalen en spullen naar de bungalow brengen. Tijd om eindelijk de taartjes op te eten.

We installeren ons heerlijk in de tuin. Carla en ik op de twee ligstoelen en de jongens op de tuinstoelen. Wat een leventje zeg. De zon maakt het feestje compleet. We drinken en knabbelen wat en dan kleden we ons om voor het diner.

Jon is jarig en mag zeggen waar we gaan eten. Dat wordt ‘t Kluske in Holset. Daar. Hebben we van de week overheerlijk geluncht.

Het restaurant is erg gezellig en het diner was weer verrukkelijk. Als we weer thuis zijn spelen we weer twee potje Tokken. En weer winnen de jongens twee maal. De stand is nu 7-1.

Mooie route door de bossen van Vijlen

Na het ontbijt rijden we naar Albert Heijn in Vaals. We moeten de kasten en koelkast weer vol stoppen. We sjeesden met het karretje door de winkel en iedereen knalde er wat in. Heel gezellig.

Als we thuis de kasten weer hebben gevuld, trekken we na een bakkie, de wandelschoenen weer aan. De route ligt klaar. Hoppakee, gaan met die banaan. We lopen eerst weer naar een restaurant waar vandaan we moeten vertrekken. Ik heb wel eerst gelezen of we niet weer langs ons park zouden lopen. Dat is niet het geval.

We lopen door weilanden en dan moeten we flink klimmen naar de bosrand. We moeten een behoorlijk stuk langs deze bosrand lopen. Maar de plaats waar we uiteindelijk aankomen, kunnen we in de route niet echt plaatsen.

Maar waarom de route volgen. We maken onze eigen route wel. In het bos ligt heel veel modder en we moeten echt van links naar rechts door de struiken om geen moddervoeten te krijgen. Het weer is redelijk. Wel erg bewolkt en twee keer een piepklein miezerbuitje. Verder is de temperatuur heerlijk.

Onderweg eten we meegenomen broodjes en drinken we wat. We zitten op een bankje en het ene na het andere stel komt ons de weg vragen. Wij zijn hier natuurlijk ook niet bekend en we zijn zelf ook de route kwijt.

We lopen weer verder en zien wel waar het schip strand. Op een moment zien we in de verte de kerk van Vijlen weer liggen. Best nog wel een eind lopen. We volgen een pad en denken dat als we door lopen we zo bij de kerk komen. Dan zien we een schattig hekje. Als we daar door heen lopen komen we in een weiland. Geweldig en spannend om niet te weten waar je terecht komt. We lopen steeds verder weg van de kerk.

Dan zie ik in de verte een hekje. Ik hoop dat dit hekje opengaat en dat we dan het pad daar weer verder kunnen volgen naar de kerk. Het is een behoorlijk hek met van die gevaarlijke punten bovenop. Het hek is dicht en op slot. Maar niet met een sleutel, maar met een ijzerdraadje. Die hebben we zo losgepeuterd en hupsakee, het hek gaat open.

Dan lopen we over een verhard pad verder. We zijn nu echt dicht bij de kerk. Maar my o my. We moeten een heuvel op. Maar deze is wel zo hoog en zo steil. Ik had de route terug nog best wel een keer willen lopen, deze klim was killing.

Uiteindelijk zijn we boven en kunnen we even uithijgen. Dan snel weer naar ons huis voor een drankje. We gaan lekker buiten relaxen. We eten vanavond thuis. Ik maak tig tosti’s, heerlijk.

Dan gaan we lekker lezen en zo. Na de koffie gaan we nog een spelletje Tokken spelen. En helaas hebben de meisje weer verloren. 4-1 voor de jongens. Balen!

Zondagse wandeling


Stonden we gisteren op met een blauwe lucht, vandaag zijn er veel wolken. Vannacht heeft het behoorlijk geregend. We ontbijten en gaan dan weer aan een wandeling beginnen.

De wandeling begint bij de kerk in Vijlen. We gaan het park af en in een kwartiertje zijn we bij de kerk. Dan volgen we de route die wordt aangegeven. We lopen een kwartier en dan….
staan we weer bij de ingang van het park. Lekker handig van de reisleidster.

We moeten de heuvel af richting Vaals. We komen hier al jaren en hebben via wandelgids Zuid-Limburg al ik weet niet hoeveel wandelingen in het zuiden gemaakt. Deze was nieuw voor ons.

Wat een geweldig omgeving ook hier. De zon schijnt af en toe en het is behoorlijk warm. We komen via bruggetjes over schattige beekjes, langs mooie kasteeltjes en indrukwekkende kerkjes.

Het is wel veel dalen en natuurlijk ook veel klimmen. Poeh poeh, echt afzien soms. Op bijna elke hoek bij een vakwerkhuis en een kruis staan bankjes. We nemen af en toe even een pauze om van het uitzicht te genieten.

Als we bijna twee uur hebben gelopen, komen we in het schattige dorpje Holset. We zien een restaurant en omdat het bijna lunchtijd is, duiken we het restaurant in.

Heerlijk bijkomen, drankje, broodje en dan hebben wij het naar onze zin. Als we weer vertrekken, zijn er dreigende wolken. We vervolgen onze weg. Het is nu nog maar een klein stukkie naar ons onderkomen. Er is hier een of andere run aan de gang. Ik weet niet hoeveel renners ons passeren. Zij mogen allemaal bergafwaarts en wij moeten klimmen.

En dan begint het te miezeren. Nee toch. Gelukkig hebben we de paraplu’s en de poncho’s paraat. De eerste zetten we op. Dan merk je niet zoveel van de regen. En dan plotsklaps zien we ons vakantiepark. We zijn we er alweer. We zijn dan ruim drie uur onderweg geweest. Heerlijk hoor. En als we ons thuis geïnstalleerd hebben is het al weer droog.

We gaan heerlijk buiten zitten met een hapje en een drankje. Af en toe miezert het en dan gaan we weer naar binnen. We doen zelfs een hazenslaapje buiten. Tja we zijn ook de jongsten niet meer.

Vanavond eten we in het dorp. We lopen een klein kwartiertje en dan eten we ons vol aan een voorgerecht, hoofdgerecht en een dessert. We zijn eigenlijk nu al verzadigd. Morgen maar wat minder.

Na het diner lopen we weer terug. Bakkie, relaxen en weer Tokken natuurlijk. En eindelijk winnen de meisjes in een razend tempo. 3-1 voor de boys.

De eerste bergwandeling is een feit

Voor ik vertel wat we vandaag hebben gedaan, moet ik van Chris vermelden dat de jongens gisteravond hebben gewonnen met het spelletje Tokken.

Zo, over tot de orde van de dag. Wakker worden met een knalblauwe hemel geeft mij een geluksgevoel. Heerlijk zeg. De jongens gaan naar de bakker voor broodjes. En als verrassing hebben zij appelflappen meegenomen;-). Inmiddels staat de zon op ons terras en daar gaan we heerlijk ontbijten.

Als iedereen gedoucht heeft en de ontbijtboel is opgeruimd gaan we naar Albert Heijn in Vaals. Vanavond gaan we barbecueën. Het weer blijft prachtig vandaag (tenminste, dat zijn de voorspellingen).

Als we terug zijn drinken we koffie/thee en verorberen we onze appelflap. Buiten is het heerlijk vertoeven. Het park heeft 69 bungalows en wij hebben nummer 69. Helemaal achterin het park. Heerlijk rustig met uitzicht over de bergen.

Dan maken we ons klaar voor de eerste wandeltocht. We starten in Vijlen voor een tochtje van maar 6,2 km. Hoe het komt dat we vele kilometers langer hebben gelopen, wijd ik aan een persoon. Nee we noemen geen namen.

De route is heerlijk en prachtig, dan weer klimmen (pfft) en dan weer dalen (heerlijk). Door de weilanden, de steggelkes (ik ben verliefd op steggelkes), over beekjes. Echt heerlijk en heel leuk. Het is bloedheet met die wolkenloze hemel en de zon die driftig schijnt. Maar we klagen niet.

Na ruim twee uren zijn we bij het Vijlerhof. Een megabord toont ons verrukkelijke ijscoupes. Dus ff bijkomen hoor. Na deze versnapering gaan we terug naar de bungalow. Even opfrissen en lekker luieren op het terras. Tenminste, daar staat de zon nog volop. We zetten de twee ligstoelen voor de meisjes en de tuinstoelen voor de jongens naast ons huis in de schaduw. Koud drankje erbij en wat te knabbelen en heerlijk relaxen. Tenminste als de jongens stil zijn.

We houden het vol tot over zessen en dan gaan we de voorbereidingen voor de bbq treffen. Als dat gebeurd is gaan we heerlijk buiten zitten. De zon is weg op het terras, heerlijk temperatuurtje. Oh wat smullen wij van alle heerlijkheden. Na het eten ruimen we de boel op, drinken een bakkie en dan gaat het strijdtoneel weer aanvangen.

We spelen twee spelletjes Tokken en weer winnen de jongens. Balen hoor. Ik schrijf dit verhaaltje om 22.45 uur en de regen komt nu met bakken uit de hemel. Maar ik denk maar zo, wat nu valt, valt morgen niet. We wachten het maar af.

Op het hoogste punt van Nederland

Na een rit met twee onderbrekingen, een voor koffie/warme chocolademelk en een voor de lunch en wandeling in het liefelijke dorpje Thorn, zijn we om 14.30 uur aangekomen in ons onderkomen voor de komende twee weken in Vijlen.

We krijgen meteen van de mevrouw van de receptie de sleutel van onze bungalow. We rijden met de auto naar ons onderkomen. Er wordt nog driftig schoongemaakt. We kunnen met de auto niet bij het huis komen. Maar we kunnen natuurlijk wel al de auto’s leeghalen En naar het huis brengen. Een flinke tippel.

Daar zijn we best wel een tijdje mee bezig. Heerlijk met de auto op vakantie. Je kan de auto dan lekker volladen. En dat moet natuurlijk ook als je in Nederland blijft gedurende de zomer van 2021. Korte en lange broeken mee, hempies en t-shirts, truien en dikke jassen. Van alles wat dus. We hebben de fietsen ook meegenomen. Ik heb een aantal fietsroutes gevonden. Fietsen in onze buurt is geen optie, zelfs met je ebike niet. Man, man, wat is het hier hoog om te fietsen. Een route gaat langs de Maas, die doen we van de week en een tochtje over de Brunssummerheide staat ook op het programma.

Als we geïnstalleerd zijn, gaan we lekker buiten zitten. We besluiten om in Vaals te eten.
Eerst gaan we nog even naar Albert Heijn voor wat boodschappen. We hebben een koelboxje meegenomen om sommige spullen koud te houden.

Op de plaats waar jarenlang een chinees was, is nu een Grieks restaurant. We besluiten daar te eten. Een heerlijk voorgerecht en een verrukkelijk hoofdgerecht. Het dessert nemen we aan de overkant. Daar is een ijssalon waar we altijd al ijs hebben gehaald. Dan gaan we naar ons onderkomen terug. Lekker relaxen met een bakkie.

We keuvelen nog wat en bekijken wat we morgen gaan doen. Dat wordt dus ons eerste wandeling door de mountains.

De eerste dag zit er op. Het heeft afgezien van een paar druppels op de A2 niet geregend, de zon liet zich af en toe zien, maar boven op de berg op ons terras was het heerlijk verpozen. Op naar dag 2.

We gaan weer op pad

Het heeft lang geduurd, maar binnenkort kunnen we weer gaan pakken. Net als in mei blijven we ook nu weer in Nederland. We gaan met Jon en Carla naar Zuid-Limburg. Naar Vijlen wel te verstaan. Het hoogste dorpje van Nederland.


Heerlijk twee weken wandelen door de bergen, bossen, weilanden, langs de beekjes en door de stegelkes. Blijer kun je mij niet maken. We hebben begrepen dat de meeste ellende door de watersnoodramp van de afgelopen weken voorbij is. We gaan het zien.


Alhoewel ik al twee jaar vertrekken vanaf Schiphol mis, vind ik het hier in Nederland ook geweldig. Het enige wat mee moet zitten is het weer. Dat was afgelopen mei dus niet het geval. Het hoeft voor mij ook weer geen 30 graden te worden. Want hele dagen wandelen is dan afzien. Maar de regen mag wegblijven.


Verschillende wandelroutes liggen al weer klaar. Lekker bijkomen op een terrasje, broodjes eten bij kleine restaurantjes en niet vergeten af en toe een ijsje te nuttigen.


Voorlopig moeten we nog even aftellen.

En dan weer naar huis

Ook vanmorgen stonden we op met regen. We hebben het deze vakantie niet echt getroffen met het weer. Maar ondanks dat hebben we iedere dag tussen de buien door lange wandelingen of fietstochten kunnen maken.

We lunchten heerlijk en we hebben iedere dag ons zelf getroost met iets bij de koffie. De avonden waren, met hapjes en drankjes, onvergetelijk als we het spelletje Tokken speelden. Heel fanatiek waren we alle vier.

Deze middag schijnt het volgens Buienradar droog te worden. We gaan eerst nog even boodschappen doen. Chris maakt tosti’s en bij de bakker halen we overheerlijke bananensoezen en hazelnootgebakjes.

Als we alles verorberd hebben, regent het nog steeds. We besluiten om de boel de boel te laten, de tassen in te pakken en richting huis te gaan. Dat is een fluitje van een cent. Fietsen achterop de auto en rijden maar.

Als we thuiskomen halen we de auto leeg en legen we de tassen. Dan nog even boodschappen doen en dan is het normale leventje weer begonnen.